(تاريخ غازانى صفحات 39 و 40 و 343).

«در صحبت رسولان تنسقات و خدمات به بندگى هلاكو فرستاد» (وصاف الحضرة ص 181).

«هرسال چيزى از تنسقات فارس و چندشده مرواريد پيش قاآن مى‌فرستاد» (زبدة التواريخ حافظابرو نسخه كتابخانه ملى ملك).

«و تحف و تنسوقات مرصع آلات چون كمر شمشير كمر خنجر و اقمشه نفيس فرنگ و بسيارى از نفايس آوردند» (احسن التواريخ روملو چاپ اروپا ص 415 س 16).

ذكر اين چند شاهد براى كلمه تنسوخ و تنسوق و صورتهاى مختلف آن از لحاظ توضيح و بيان اصل كلمه و معانيش كافى است و بحث بيشتر درباره آن غير لازم و كسانى كه طالب اطلاع بيشتر و تحقيق كامل‌تر باشند به كتاب «لغات تركى و مغولى وارد در زبان پارسى» تأليف درفر كه در سه مجلد بزبان آلمانى ساخته شده مراجعه فرمايند.[1]

تاريخ تأليف تنسوخنامه‌

سال تأليف اين رساله بدرستى معلوم نيست و از نسخ پنجگانه آن‌كه نسخه حاضر با مقابله آنها فراهم شده سال آن بتحقيق بدست نمى‌آيد همين قدر پيداست كه خواجه آنرا در عهد پادشاهى هلاكو خان (653- 663) و بامر او ساخته است.

و از مقدمه نسخه ديگرى از تنسوخنامه (تنكسوق‌نامه) كه شايد تحرير اولى آن باشد (و در بعد توصيف آن خواهد شد) معلوم مى‌شود كه تأليف آن پس از استيصال اسماعيليه و در زمان حيات منكوقاآن بوده است، چه در آن‌

[1]

ni etnemelE ehcsilognoM: dnu: ehcsikruT. G. refeoD. 5691 nedabseiW. tnemelE ehcsikruT: II dnaB: nehcsisreP- ueN