1- إثبات واجب الوجود

خفرى در بحث إثبات واجب الوجود، ابتدا برهان خواجه نصير الدين طوسى را در اين باب بيان مى‌كند. سپس به نقد و بررسى و ايراد براهينى در تقويت برهان خواجه مى‌پردازد كه اين براهين بعدها مورد توجّه بسيارى از حكما و متكلّمان اسلامى واقع شد. به گونه‌اى كه در ردّ يا دفاع از آنها حواشى متعددى نگاشته شد. به جهت اهميّت اين مبحث، اهمّ براهين خفرى را شرح و آرا و نظرات مهم در اين خصوص را بيان مى‌كنيم:

نحوه طرح مباحث به طور اجمال به شرح ذيل مى‌باشد:

1. برهان مرحوم خواجه در إثبات ذات واجب.

2. اهمّ براهين خفرى كه شامل دو برهان مى‌باشد.

3. نظر صدر المتألهين شيرازى درباره برهان أوّل در شواهد الربوبية.

4. نظر صدر المتألهين شيرازى درباره اين برهان در كتاب اسفار.

5. نظر حاج ملّا هادى سبزوارى درباره برهان أوّل خفرى.

6. تفسير و دفاع ميرداماد از برهان أوّل خفرى.

7. برهان دوم خفرى كه آن را برهان صديقين ناميده است.

8. تقرير حضرت آيت اللّه جوادى آملى از برهان دوم خفرى.

9. تقرير ملّا هادى سبزوارى از برهان اخير خفرى.

خواجه نصير الدين طوسى در كتاب تجريد الاعتقاد خود، واجب الوجود را از طريق بطلان دور و تسلسل به إثبات رسانده است. وى مى‌گويد: «اگر در ميان موجودات، واجب الوجودى يافت شود كه مطلوب حاصل است، امّا اگر موجود واجبى نبود، بلكه موجودات منحصر در ممكنات باشد، بنا بر ابطال دور و تسلسل نيازمند به واجب خواهد بود. زيرا اگر از علّت وجود ممكن سؤال شود، در حالى كه در عالم هيچ موجود واجبى نباشد، خود علّت نيز بايد امر ممكنى باشد و لذا نقل كلام در