سطحى ملى با آن موافقند، در واقع پوشش زرق‌وبرق‌دار دروغينى بود بر روى حقيقت خشم اسماعيليان مؤمن و در رأس آنها برادر زن حسن دوم. همينها بودند كه سرانجام تصميم گرفتند جامعه را از شر اين مرد منحرف رها سازند و مسؤوليت اين كار را هم برادر زن وى به عهده گرفت و قرار بر اين شد كه اين تصميم را پس از ناكامى تلاشهايشان در جهت جلوگيرى از انحراف، به مرحله اجرا درآورند.

بالأخره در روز يكشنبه ششم ربيع الاول سال 561 هجرى (1166 م) برادر زن حسن دوم در قلعه لمبسر وى را زخمى مهلك زد كه به تعبير جوينى موجب شد حسن دوم از اين دنيا به درك واصل شود.

حسن دوم پس از گذشت يك سال از اعلام عقايدش، تحول ديگرى را نيز در دعوت اسماعيليان به وجود آورد. توضيح اين‌كه: پس از آن‌كه او و رهبران قبل از او همگى با نام «امام مستور» حكمرانى مى‌كردند، او در هفدهم ماه مبارك رمضان سال 559 ه علنا اعلام كرد كه امام از نسل نزار بن مستنصر است.

بين انحراف و اعتدال:

با اين حال ريشه انحراف با ترور از بين نرفت بلكه در عهد جانشين حسن دوم (علاء محمد) كه در سن 19 سالگى به جاى پدر نشست و سال 607 ه (1210 م) درگذشت، انحراف همچنان باقى بود. همچنان كه مبارزه شديد ادامه داشت با اين تفاوت كه در دوران حسن دوم، رهبرى اين مبارزه را برادر زنش به عهده داشت و اينك در زمان فرزندش، رهبرى اين مبارزه را نوه و هم اسم او، جلال الدين حسن سوم، به عهده داشت. چه، عقايد او شديدا برخلاف پدر