ترى الجبناء أنّ الجبن حزم‌

و تلك خديعة الطبع اللئيم‌

رق الزجاج و رقت الخمر

فتشابها و تشاكل الأمر

از جمادى مردم و نامى شدم‌

از نما مردم ز حيوان سرزدم‌

اين جان عاريت كه به حافظ سپرده دوست‌

روزى رخش ببينم و تسليم او كنم‌

بار وجود خويش نتابد دلم ز ضعف‌

ليكن ز بار عشق كشيدن ضعيف نيست‌

دد و دام را ره به معراج نيست‌

سر خوك شايسته تاج نيست‌

فكر بهبود خود اى دل ز در ديگر كن‌

درد عاشق نشود به مداواى طبيب‌