و به بهشت سافلش رهنمون شود.

دوم بكارگيرى قواى نفسى و بدنى در راهى كه اين قوا بخاطر آن خلق شده‌اند، و استفاده از همه در امورى كه مناسب امر قدسى باشند، تا به همراه قلب در اثر عادت يافتن از ميدانگاه غرور و نابودى بسوى جناب حق و منبع خير و سرور كشيده شود.

و ياور اين راه شنيدن موعظتها و خطابه‌هاى متألّهين است، عباراتى رسا كه از دهانى پاك به گوش رسد؛ چه اثر اين‌گونه خطابه‌ها در ترغيب و ترهيب بيش از برهان است، چون نفس را با لطفى خاص به حركت آرد.

سومين صيقلى كردن نهانگاه انسانى است تا قابل تجليّات حق شود و نفس چون آينه‌اى زنگار زدوده گردد كه بسوى حق گرفته شده، و دستيار درين مرحله فكرى لطيف و عشقى عفيف است.