خواستيم متكلّم وحده بنا كنيم از فعل امر، لام امر غائب را بر سرش درآورديم، دو عمل كرد: لفظا و معنى، لفظا عمل كرد حركت آخر را به جزمى ساقط كرد، و معنى عمل كرد خبر را بدل به انشاء كرد لاضرب شد.

لنضرب: يعنى بايد بزنيم ما دو مردان يا دو زنان يا گروه مردان يا گروه زنان در زمان حال يا زمان آينده. صيغه متكلّم مع الغير است از فعل امر، صحيح و مجرد و معلوم. لنضرب بر وزن لنفعل، لام، لام امر غايب و نون، علامت متكلم مع الغير، ضاد فاء الفعل، راء عين الفعل، باء لام الفعل.

لنضرب در اصل نضرب بود، متكلّم مع الغير بود از فعل مضارع خواستيم متكلّم مع الغير بنا نماييم از فعل امر لام امر غايب بر سرش درآورديم دو عمل كرد: لفظا و معنى، لفظا عمل كرد حركت آخر را به جزمى ساقط كرد، و معنى عمل كرد خبر را بدل به انشاء كرد لنضرب شد.

[نهى‌]

و از نهى نيز چهارده وجه بازمى‌گردد: شش مغايب را بود و شش مخاطب را و دو حكايت نفس متكلّم را. آن شش كه مغايب را بود سه مذكّر را بود، و سه مؤنّث را.

آن سه كه مذكّر را بود: لا يضرب، لا يضربا، لا يضربوا.

جامع المقدمات (جامعه