اسم الکتاب : جامع المقدمات( جامعه مدرسين) المؤلف : جمعى از علما الجزء : 1 صفحة : 291
نوشته مىشود به حكم وقف.
فليدع ناديه:
در اصل يدعو بود، چون لام
امر غايب بر سرش لاحق شد از آخرش به عوض حركت، حرف انداخت ليدع شد. و چون فاء
عاطفه بر سر لام امر داخل شد حركت لام بدرج افتاد فليدع شد. ناديه، النادى المجلس
و ضمير غايب راجع است به ابى جهل لعين، يعنى اگر باز نايستد ابو جهل از كردار خود
هرآينه فرامىگيرم موى پيشانى او را و مىكشيم او را بسوى جهنم مثل موى پيشانى
دروغگوينده و خطا كننده.
لا تقف:
در قرآن مجيد در سوره بنى
اسرائيل: وَ لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ[1]،
مفرد مذكر مخاطب است از فعل نهى، در اصل تقفو بود مثل تدعو، لاء ناهيه بر سرش داخل
شد و آخرش را مجزوم كرد. واو حرف عله به عوض حركت از آخرش افتاد و لا تقف شد مثل
لا تدع كه در اصل تدعو بود، يعنى تابع مشو به آنچه نيست تو را به آن علم، يقال
قفوته اى تبعته.