اسم الکتاب : شيعه در اسلام - ط قديم المؤلف : علامه طباطبایی الجزء : 1 صفحة : 232
بحث در ظهور مهدى (ع) از
نظر عمومى
در بحث نبوت و امامت اشاره
كرديم كه به موجب قانون هدايت عمومى كه در همه انواع آفرينش جارى است، نوع انسان
به حكم ضرورت با نيرويى (نيروى وحى و نبوت) مجهز است كه او را به سوى كمال انسانيت
و سعادت نوعى راهنمايى مى كند و بديهى ست كه اگر اين كمال و سعادت براى انسان كه
زندگيش زندگى اجتماعى است، امكان و وقوع نداشته باشد اصل تجهيز لغو و باطل خواهد
بود و لغو در آفرينش وجود ندارد.
و با بيانى ديگر: بشر از
روزى كه در بسيط زمين سكنى ورزيده پيوسته در آرزوى يك زندگى اجتماعى مقرون به
سعادت (به تمام معنا) مى باشد و به اميد رسيدن چنين روزى قدم برمى دارد و اگر اين
خواسته تحقق خارجى نداشت هرگز چنين آرزو و اميدى در نهاد وى نقش نمى بست چنانكه اگر
غذايى نبود، گرسنگى نبود و اگر آبى نبود، تشنگى تحقق نمى گرفت و اگر تناسلى نبود،
تمايل جنسى تصور نداشت.
از اين روى، به حكم ضرورت
(جبر) آينده جهان روزى را در برخواهد داشت كه در آن روز جامعه بشرى پر از عدل و
داد شده و با صلح و صفا همزيستى نمايد و افراد انسانى غرق فضيلت وكمال شوند. و
البته استقرار چنين وضعى به دست خود انسان خواهد بود و رهبر چنين جامعه اى منجى
جهان بشرى و به لسان روايات، (مهدى)
اسم الکتاب : شيعه در اسلام - ط قديم المؤلف : علامه طباطبایی الجزء : 1 صفحة : 232