است‌ 292.

امام دهم در ايام حيات خود با هفت نفر از خلفاى عباسى، مأمون و معتصم و واثق و متوكل و منتصر و مستعينى و معتز معاصر بوده است. در عهد معتصم، سال 220 بود كه پدر بزرگوارش در بغداد با سم درگذشت، وى در مدينه بود و به امر خدا و معرفى امامان گذشته به امامت رسيد و به نشر تعاليم دينى مى پرداخت تا زمان متوكل رسيد.

متوكل در سال 243 در اثر سعايتهايى كه كرده بودند يكى از امراى دولت خود را مأموريت داد كه آن حضرت را از مدينه به سامرا- كه آن روز عاصمه خلافت بودجلب كند و نامه اى مهرآميز با كمال تعظيم به آن حضرت نوشته تقاضاى حركت و ملاقات نمود 293 و البته پس از ورود آن حضرت به سامرا در ظاهر اقداماتى به عمل نيامد ولى در عين حال آنچه مى توانست در فراهم آوردن وسائل اذيت و هتك آن حضرت كوتاهى نمى كرد و بارها به منظور قتل يا هتك، امام را احضار كرده و به امر وى خانه اش را تفتيش مى نمودند.

متوكل در دشمنى با خاندان رسالت در ميان خلفاى عباسى نظير نداشت و بويژه با على عليه السّلام دشمن سرسخت بود و آشكارا