اسم الکتاب : شيعه در اسلام - ط جديد المؤلف : علامه طباطبایی الجزء : 1 صفحة : 57
شهر كوفه كه مركز تشيع
شمرده مىشد رقابت مذهبى داشت، عدهاى قابل توجه شيعه بودند و همچنين در طرابلس و
نابلس و طبريه و حلب و هرات شيعه بسيار بود و اهواز و سواحل خليج فارس از ايران،
مذهب شيعه[1] داشت.
در آغاز اين قرن بودكه
«ناصر اطروش» پس از سالها تبليغ كه در شمال ايران به عمل آورد به ناحيه طبرستان
استيلا يافت و سلطنت تأسيس كرد كه تا چند پشت ادامه داشت و پيش از «اطروش» نيز حسن
بن زيد علوى سالها در طبرستان سلطنت كرده بود.[2]
در اين قرن فاطميين كه
اسماعيلى بودند به مصر دست يافتند و سلطنت دامنهدارى (296- 527 ق) تشكيل دادند[3]
بسيار اتفاق مىافتاد كه
در شهرهاى بزرگ مانند بغداد و بصره و نيشابور كشمكش و زد و خورد و مهاجمه هايى
ميان شيعه و سنى در مىگرفت و در برخى از آنها شيعه غلبه مىكرد و از پيش مىبرد.
شيعه در قرن پنجم تا نهم
هجرى
از قرن پنچم تا اواخر قرن
نهم شيعه به همان افزايش كه در قرن چهارم داشت ادامه مىداد و پادشاهانى نيز كه
مذهب شيعه داشتند بهوجود آمده از تشيع ترويج مىنمودند.
در اواخر قرن پنجم هجرى
دعوت اسماعيليه در قلاع الموت ريشه انداخت و اسماعيليه نزديك به يك قرن و نيم در
وسط ايران در حال استقلال كامل مىزيستند[4] و