اسم الکتاب : شيعه در اسلام - ط جديد المؤلف : علامه طباطبایی الجزء : 1 صفحة : 162
فرق ميان نبى و امام
دليل گذشته در مورد دريافت
داشتن احكام و شرايع آسمانى كه به واسطه پيغمبران انجام مىگيرد همين قدر اصل وحى
يعنى گرفتن احكام آسمانى را اثبات مىكند نه استمرار و هميشگى آنرا به خلاف حفظ و
نگهدارى آن كه طبعاً امرى است استمرارى و مداوم. و از اينجاست كه لزوم ندارد
پيوسته پيغمبرى در ميان بشر وجود داشته باشد ولى وجود امام كه نگهدارنده دين
آسمانى است پيوسته در ميان بشر لازم است و هرگز جامعه بشرى از وجود امام خالى
نمىشود بشناسند يا نشناسند و خداى متعال در كتاب خود مىفرمايد:
و اگر به هدايت ما، كه
هرگز تخلف نمىكند، كافران ايمان نياوردند ما گروهى را به آن موكل كردهايم كه
هرگز به آن كافر نخواهند شد.
و چنانكه اشاره شد نبوت و
امامت گاهى جمع مىشود و يك فرد داراى هر دو منصب پيغمبرى و پيشوايى (اخذ شريعت
آسمانى و حفظ بيان آن) مىشود و گاهى از هم جدا مىشوند چنانكه در ازمنهاى كه از
پيغمبران خالى است در هر عصر امام حقى وجود دارد و بديهى است عدد پيغمبران خدا
محدود و هميشه وجود نداشتهاند.
خداى متعال در كتاب خود
جمعى از پيغمبران را به امامت معرفى فرموده است چنانكه درباره حضرت ابراهيم
مىفرمايد: