مركّب، محتاج است لااقل به علل قوام.

و تيمّم به «رماد» [1] و «خزف» و مانند اينها، جايز نيست، از آن جهت كه حكايت كنند از مموس به شيطان كه نارى است كه: «كانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ» [2] و نيز حكايت كنند از نار غضب كه حكم غضب دانسته شد.