اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 547
قرائت او مورد تأييد آن
حضرت بوده است.[1] قرائت ابىّ گاهى خشم عمر را
برانگيخته،[2] اظهار مىداشت كه ابىّ، داناترين امّت
به قرائت* است؛ ولى ما بعضى از قرائات او را ترك مىكنيم.[3] سجستانى، مواردى از اختلاف قرائات ابىّ را ذكر كرده، مىگويد: ابىّ،
جمله «الى اجَلٍ مُّسَمًّى» را در پى «فَمَا استَمتَعتُم بِهِ»
در سوره نساء/ 4 مىآورده[4] و همين قرائت، صراحت آيه را در ازدواج* موقت بيشتر مىكند.[5] او به امر پيامبر، به افرادى قرآن
آموخته[6] و يكى از ده صحابى نامدار در تفسير
قرآن است.[7] برخى، او را از فقيهان دوران خلافت
ابوبكر و عمر شمرده[8]
و گفتهاند: وقتى به عمر گفت: چرا مرا به كارى نمىگمارى؟ گفت: خوش ندارم حكومت،
دينِ تو را آلوده سازد.[9]
با اين حال، در سال چهاردهم هجرت كه عمر، نماز تراويح را بنا نهاد و (چون در زمان
رسول خدا و ابوبكر انجام نمىشد) مردم، آن را بدعت شمردند، از ابىّ خواست كه امامت
مردم را در نماز بر عهده گيرد.[10] او 20 شب براى مردم امامت كرد و 10 شب آخر در جماعت حاضر نشد و در
خانه نماز خواند، مردم گفتند: «ابَقَ ابَىّ/ ابىَّ از اين كار فرار كرد»،[11] برخى عبارت «ابق ابىَّ» را دليل بر
آن[1]. الكافى، ج 2، ص597 [2]. المصاحف، ص 174 [3]. الاستيعاب، ج 1، ص164 [4]. المصاحف، ص 63 [5]. التبيان، ج 3، ص166 [6]. الطبقات، ج 1، ص240 [7]. الاتقان، ج 2، ص412 و 417 [8]. تاريخ يعقوبى، ج2، ص 138 و 161 [9]. الطبقات، ج 3، ص379 [10]. تاريخ يعقوبى، ج2، ص 140 [11]. سنن ابى داود، ج1، ص 425
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 547