اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 449
نيز چون شما آزار
مىبينند، و شما از خدا چيزى را اميد داريد كه آنان اميد ندارند و خدا دانا و حكيم
است». 22.
«يأيُّها النّاسُ إنّا خَلَقنكُم مِن ذَكرٍ و أُنثى».
(حجرات/ 49، 13) از مقاتل نقل شده است[1] كه سبب نزول اين آيه آن است كه در فتح مكّه، بلال به امر رسول خدا
صلى الله عليه و آله بر بام كعبه بانگ نماز برآورد و چند تن از سران مكّه درباره
او زبان به نكوهش گشودند. ابوسفيان به طعنه و سخره
گفت: من چيزى نمىگويم. مىترسم خداوند به پيامبر خبر دهد! سپس اين آيه نازل شد. 23. ابنعبّاس و قتاده
مقصود از «أئمّةَ الكفر» در آيه 12 توبه/ 9 را
ابوسفيان و ديگر رؤساى قريش كه خداوند مسلمانان را به كارزار با آنان امر فرمود،
مىدانند؛[2] گرچه بلنسى با توجّه به زمان نزول آيه
كه پس از تبوك و در سال 9 هجرىاست، ارتباط آن را با ابوسفيان كه در اين زمان
اسلام را پذيرفته بود، نمىپذيرد و حمل آيه را بر عموم، سزاوارتر مىداند.[3] 24. مفسّران در ذيل آيه 60
توبه/ 9 از ابوسفيان ياد كردهاند كه در جاىگاه يكى از «مؤلفة قلوبهم» سهمى از
غنايم را گرفت.[4] برخى از مفسّران در ذيل سه
آيه، به گونهاى ازابوسفيان به نيكى ياد كردهاند كه با توجّه به آنچه گذشت،
پذيرفتنى نمىنمايد: 1. از مقاتلبنحيان، در ذيل آيه 34 فصلت/ 41 «ادفَع بِالّتى هِىَ أحسَنُ فَإذا الّذى بَينَك وَ بَينَه
عدوَةٌ كأَنّه ولىٌّ حميمٌ/ بدى ديگران را به
شيوهاى كه نيكوتر است، دور كن كه اگر چنين كنى ناگاه آن كه ميان تو و او دشمنى است،
چون دوستى نزديك و مهربان گردد»، نقل شده است كه در شأن ابوسفيانبنحرب فرود آمد
كه اوّل، دشمن بود و در دل با رسول خدا و با مؤمنان عداوت داشت و به آخر دوست شد
....[5][1]. كشفالاسرار، ج 9،ص 263 [2]. الدرالمنثور، ج 4،ص 136 [3]. مبهماتالقرآن، ج1، ص 535- 536 [4]. كشفالاسرار، ج 4،ص 159؛ الدرالمنثور، ج 4، ص 223؛ الكافى، ج 2، ص 391 [5]. كشفالاسرار، ج 8،ص 527؛ الكشاف، ج 4، ص 200
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 449