اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 284
بدون قوّه، و خير آن بدون
شر، و نفع آن بدون ضرر باشد و وجود چنين عالم مادّى محال است.[1] نظام جهان، ذاتىِ جهان و قطعى و تخلّف
ناپذير است، نه تشريفاتى و قراردادى كه بتوان در اجزا يا ارتباط بين اجزا تغيير
پديد آورد. اراده حق، يعنى اراده همه اشيا و همهروابط ونظامهاى آن.[2] وجودْ خير است و هرچه قابل وجود باشد،
خداوند وجود را بدان افاضه مىكند. ظلمت و شرارت به جعل جاعل نيست؛ بلكه ازلوازم
هويّت او است؛[3] بدين جهت نه مىتوان وجود لغيره را كه
مبدأ شر براى ديگران است، از وجود لنفسه تفكيك كرد و نه مىتوان موجودات هستى را
از يكديگر تجزيه نمود.[4] 7. آفرينش ابليس، بر مبناى
استعداد وى صورت پذيرفته، به گونهاى ديگر امكانپذير نيست و پروردگار به هرچيز،
آفرينشى را كه درخور او است، عطا كرد؛ سپس آن را هدايت فرمود: «رَبُّناالَّذِى أَعطَىكُلَّ شَىءٍخَلقَهُ.» (طه/ 20، 50) از اضافه خلق به ضمير، چنين برمىآيد كه هرچيز فقط
گونهاى خاص از وجود را پذيرا است و بس، و خداوند همان را بدو مىدهد.[5] افزون بر پاسخهاى پيشين،
برخى گفتهاند: چون خداوند مىدانست آنان كه با وسوسهاى كفر مىورزند، بدون او
نيز چنين خواهند بود، وجود ابليس، موجب افزايش مفسده نخواهد بود، و انسان را به آن
وانخواهد داشت؛ بلكه ممكن است موجب مشقّت تكليف شود كه در اين صورت، بندگان به سبب
آن، ثواب بيشترى كسب مىكنند.[6] برخى از پاسخهاى پيشين،
راز امهال را نيز روشن مىسازد؛ ولى افزون بر اين پاسخها، براى انظار و مهلتيابى
ابليس از سوى خداوند، جوابهاى ديگرى نيز ذكر شده است:
الف. طبق پارهاى از روايات، خداوند براى پاداش عبادتها، تقاضاى امهال
او را پذيرفت.[7] ب.
هدف خداوند در امهال او آن بود كه وقت توبه و اعتذار را بر او وسيع[1]. الميزان، ج 8، ص601؛ عدل الهى، ص 142- 143 [2]. عدل الهى، ص 99 [3]. رياض السالكين، ج3، ص 181 [4]. عدل الهى، ص 142 [5]. عدل الهى، ص 148 [6]. التفسير الكبير، ج14، ص 39 و ج 21، ص 9 [7]. البرهان، ج 1، ص174؛ الميزان، ج 8، ص 61
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 284