اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 176
به نظر بعضى، سلام ابراهيم
عليه السلام سلام بزرگواران در برابر نادانان[1] يا دعا براى سلامت او به منظور مايل ساختن او به حق[2] يا سلام خداحافظى و وداع[3] به جهت اطاعت از گفته آزر: «وَاهْجُرنِى مَلِيًّا» (مريم/ 19، 46)[4] است؛ ولى احتمال اخير با توجّه به
آنكه هجرت ابراهيم پس از مدتى نه چندان كوتاه صورت گرفته، رد شده است.[5] شايد بتوان گفت: معناى ديگر براى سلام، دعا
براى سلامت معنوى، يعنى دورى از مرض شرك بوده است. 7. پس از اينكه آزر وى را
به كشتن تهديد و او را از خود طرد كرد، به آزر وعده داد كه برايش از خداوند آمرزش
بخواهد: «سَأَستَغفِرُ لَكَ رَبّى.»
(مريم/ 19، 47) 8. در پى وعده استغفار به
آزر، خداوند را درباره خود «حفىّ» دانسته: «إِنَّهُ كانَ
بِى حَفِيًّا.» (مريم/ 19، 47) «حفى» به معناى نيكوكار مهربانى است كه دقيقترين
خواستهها را مدّنظر داشته، همه آنها را به نيكويى بر مىآورد. ابراهيم با اين
سخن خويش كه نشان دهنده پذيرش خواسته وى از سوى خداوند است، به آزر فهماند كه به
آمرزش وى اميدوار است.[6]
به گفته ديگر به آزر توجه داد كه آمرزش او را از سعادت خود مىداند؛ زيرا صاحب اين
گفته بر آن است كه «حفى» بودن براى شخص، به معناى فراهم ساختن هر چيزى براى سعادت
اوست.[7] 9. فرمان آزر را كه گفت از
من دور شو: «وَاهجُرنِى مَليًّا» (مريم/ 19، 46)
ناديده نگرفت و اعلام كرد كه آنان را ترك خواهد گفت[8]: «و أَعتَزِلُكُم و مَا تَدعونَ مِندونِ اللّه.»[1]. الميزان، ج 14، ص60 [2]. الكشاف، ج 3، ص 31 [3]. مجمعالبيان، ج 6،ص 798؛ الكشاف، ج 3، ص 21 [4]. التفسير الكبير، ج21، ص 228 [5]. الميزان، ج 14، ص60 [6]. جامعالبيان، مج9، ج 16، ص 116؛ الميزان، ج 14، ص 59- 60؛ مفردات، ص 246 «حفى» [7]. قصص الانبياء،شعراوى، ج 1، ص 469 [8]. التفسير الكبير، ج21، ص 228؛ الميزان، ج 14، ص 61
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 176