اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 139
رفته است: «إِنَّ الَّذينَ كَفَروا لَن تُغنِىَعَنهُم أَمولُهُم و
لَاأَولدُهُم مِنَاللّهِ شَيئاً و أُولئِكَ هُم وَقودُ النَّارِ* كَدَأبِ
ءَالِفِرعونَ والَّذينَ مِن قَبلِهِم كَذّبوا بَايتِنا فأَخَذهُمُاللّهُ
بِذُنوبِهِم واللّهُ شَديدُ العِقاب». (آلعمران/ 3، 10- 11) پس
از اين دو آيه مىفرمايد: «قُل لِلَّذينَ
كَفروا سَتُغلَبونَ و تُحشَرونَ إِلى جَهَنّم
به كافران بگو به زودى مغلوب و به سوى دوزخ محشور مىشويد». (آلعمران/ 3، 12) در
سوره انفال نيز در دو آيه نزديك به هم، از دأب آلفرعون سخن رفته است. (انفال/ 8،
52 و 54) لفظ «ذنوبهم» در آيه 11 آلعمران/ 3 كه
بهصورت اسم ظاهر (به جاى ضمير) و جمع آمده، نشان مىدهد كه آل فرعون مرتكب گناهان
ديگرى نيز شدهاند؛ در غير اين صورت مىفرمود: «فأخذهم اللّه به» يا «فأخذهم اللّه
بذنبهم».[1] تأثير سرانِ آلفرعون بر
تصميمگيرىهاى فرعون هنگامىكه موسى براى انجام
مأموريت خود، نزدفرعون مىآيد، بىدرنگ سخنسران قوم فرعون را با يكديگر نقل
مىكند (اعراف/ 7، 109) بىآن كه از فرعون سخنى به ميان آيد. گويا آنان در مجلسى
مشورتى بودهاند تا پس از مشاوره، آنچه راتشخيص مىدهند، به فرعون باز گويند.
آنچه آنان تشخيص دادند، مهلت موسى و هارون، و گردآوردن ساحران از شهرهاى دور و
نزديك بود.[2] (اعراف/ 7، 109- 112) قرآندر جايى
ديگر، از مشورت فرعون با سران قوم خود درباره موسى سخن مىگويد (شعراء/ 26، 34-
35) و هنگام طرح توطئه كشتن موسى نيز سخن از سرانى است كه به اين نتيجه رسيدهاند: «و جاءَ رَجُلٌ مِن
أَقصَا المَدينَةِ يَسعى قالَ يموسى إِنَّ المَلَأ يَأتَمِرونَ بِكَ لِيَقتُلوك». (قصص/ 28، 20) گروههاى همسو با
آلفرعون كسانى نيز هرچند از
آلفرعون نبودهاند، به آنان در سركشى و انكار يارى مىرساندند.[1]. راهنما، ج 2، ص341 [2]. الميزان، ج 8، ص214
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 139