اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 100
مىكرد؛ ولى در روز قيامت
براى او آشكار مىشود كه آزر ايمان نداشته است؛ ازاين رو، ازاو بىزارى مىجويد.[1] 8. حسن بصرى از آيه 114
توبه/ 9 استفاده كرده كه استغفار براى مشرك در صورتىكه وعده ايمان آوردن دهد،
جايز است.[2] اكنون از موجّه بودن
استغفار ابراهيم براى آزر مىتوان نتيجه گرفت كه براساس آيه
«قَد كانَت لَكُم اسوَةٌ حَسَنةٌ فِى إبرهيمَ وَ الَّذِينَ مَعَهُ إِذ قَالوا
لِقَومِهِم إَنّا بُرَءَآؤُا مِنكُم ... إِلَّا قَولَ إبرهيمَ لأَبيهِ
لَأَستَغفِرَنَّ لَكَ وَ ما أملِكُ لَكَ مِنَ اللّهِ مِن شَىءٍ/ به طور قطع براى شما در پيروى از ابراهيم و كسانىكه با اويند،
سرمشقى نيكو است، جز در سخن ابراهيم كه به پدر خود گفت: حتماً براى تو آمرزش خواهم
خواست با آن كه در برابر خدا اختيار چيزى را براى تو ندارم» (ممتحنه/ 60، 4)
ابراهيم در همه امور براى مؤمنان اسوه است و چنانكه گروهى از مفسّران احتمال
دادهاند، جمله «إلّاقولَ إبرهيم» استثنا از فرمان خدا به
اسوه گرفتن ابراهيم نيست؛ بلكه استثنا از مضمون جمله ياد شده «إِنّا بُرَءَآؤُا منكم: بىزارى از قوم»
است؛ البتّه بسيارى از مفسّران، چون طبرى،[3] طوسى،[4]
طبرسى[5] و فخررازى،[6] استثنا را از تأسّى به ابراهيم دانسته و استفاده كردهاند كه حضرت
در همه امور، جز در استغفار براى آزرِ مشرك و بتپرست براى مؤمنان اسوه است. در پاسخ اين گروه گفته شده
كه پيامبر بزرگى چون ابراهيم، در تمام امور اسوه و سرمشق است و اگر همان شرايط آزر
در بعضى از مشركان ديگر هم باشد مىتوان براى آنها استغفار كرد.[7] سيدمرتضى گفته است: استثنا از تأسّى
به ابراهيم در آيه ياد شده، به اين منظور است كه مؤمنان توجّه كنند كه استغفار
ابراهيم براى آزر، پس از وعده او به[1]. جامعالبيان، مج7، ج 11، ص 64 [2]. التبيان، ج 9، ص580؛ تنزيه الانبيا، ص 55 [3]. جامعالبيان، مج14، ج 28، ص 80 [4]. التبيان، ج 9، ص580 [5]. مجمعالبيان، ج 9،ص 407 [6]. التفسير الكبير، ج29، ص 300. [7]. نمونه، ج 24، ص 20
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 100