- مدرسة الفقاهة
- مکتبة مدرسة الفقاهة
- قسم التصویري
- قسم الکتب لأهل السنة
- قسم التصویري (لأهل السنة)
- ويکي فقه
- ويکي السؤال
- مدرسة الفقاهة
- مکتبة مدرسة الفقاهة
- قسم التصویري
- قسم الکتب لأهل السنة
- قسم التصویري (لأهل السنة)
- ويکي فقه
- ويکي السؤال
|
||||
| اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 85 | ||||
|
اعجاز و نبوّت ملازمه است. [1] برخى نيز با استناد به رواياتى، سخن
گفتن خداوند با آدم را نشان نبوّت وى دانسته‌اند.
[2] به گفته مغنيه، مسلمانان بر نبوت آدم اجماع دارند. [3]
عصمت آدم آياتى از قرآن كريم، لغزش آدم و حوّا و ستم به نفس و نافرمانى آن دو را گزارش كرده‌اند؛ مانند: «فَأزَلَّهمَا الشَّيطنُ عَنهَا فَأَخرَجهُما مِمَّا كَانَا فيهِ ...» (بقره/ 2، 36)، «قالَا رَبَّنا ظَلمنَا أَنفُسَنا و إِن لَم تَغفِر لَنا و تَرحَمنا لَنَكونَنَّ مِن‌الخسِرِين» (اعراف/ 7، 23)، «... وَ عَصى ءَادَمُ رَبَّهُ فَغَوى». (طه/ 20، 121) مفسّران براى ايجاد الفت بين اين آيات و عصمت پيامبران وجوهى را گفته‌اند؛ مانند: آدم، هنگام ارتكاب اين لغزش، در دار تكليف نبوده؛ بلكه در حال آماده ساختن خود براى استقرار در زمين به سر مى‌برده و اين نهى، فقط جنبه آزمايشى داشته است. [4] آن‌چه آدم مرتكب شد، ترك اولى بود، نه گناه. [5] اين نهى ارشادى بوده، مخالفت با آن گناه شمرده نمى‌شود [6] و آدم عليه السلام هنگام ارتكاب آن نهى، هنوز به مقام نبوّت نرسيده بود. [7] بخش ديگرى از قرآن كه در زمينه عصمت و گناه آدم، در كانون توجّه مفسّران قرار گرفته، آيات ذيل است كه از ظاهر آن‌ها استفاده مى‌شود آدم و حوا از خداوند درخواستى كرده و در پى اجابت دعوتشان، براى او شريك قرار داده‌اند: «هُوَ الَّذِى خَلقَكُم مِن نَفسٍ وحِدةٍ وَ جَعَلَ مِنهَا زَوجَها لِيَسكُنَ إِلَيهَا فَلمَّا تَغَشَّل- هَا حَمَلت حَملًا خَفِيفاً فَمَرَّت بِهِ فَلمَّا أَثقَلت دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهمَا لَئِن ءَاتَيتَنا صلِحاً لَنَكونَنَّ مِنَ‌الشكرينَ* فَلمّا ءَاتهُما صلِحاً جَعَلا لَهُ شُرَكاءَ فِيمَا ءَاتهُما فَتَعلَى اللَّهُ عَمَّا يُشرِكون». (اعراف/ 7، 189- 190) برخى با تمسّك به بعضى اسرائيليات گفته‌اند: آدم عليه السلام و حوّا از خداوند فرزندى صالح خواستند و آن‌گاه كه فرزندشان به دنيا آمد، به‌پيشنهاد ابليس او را «عبدالحارث» ناميدند و [1]. مجمع‌البيان، ج 1،ص 181- 186؛ التفسير الكبير، ج 2، ص 177 [2]. الميزان، ج 1، ص150؛ التحرير و التنوير، ج 7، ص 346 [3]. الكاشف، ج 1، ص 86 [4]. تفسيرصدرالمتألهين، ج 3، ص 90؛ الميزان، ج 1، ص 145 نمونه، ج 1، ص 188 [5]. التبيان، ج 1، ص162. التفسير الكبير، ج 3، ص 5- 6؛ الميزان، ج 1، ص 130 [6]. الميزان، ج 1، ص145؛ نمونه، ج 1، ص 187 [7]. التفسير الكبير، ج3، ص 12؛ المنار، ج 7، ص 513؛ تفسير مراغى، مج 1، ج 1، ص 94 |
||||
| اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 85 | ||||
|
www.eShia.ir