اعلام القرآن - فرهنگ و معارف قرآن

اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 84

رواياتى از ابن‌عبّاس و عايشه گفته‌اند: آن كلمات، اعمال و مناسك حجّ بود و آدم عليه السلام و حوّا براى توبه، هفت دور، كعبه را طواف كردند و ...؛ سپس خداوند توبه آن‌ها را پذيرفت. [1]
اين تفسيرها، گويا هيچ‌گونه تعارض و منافاتى با يك‌ديگر ندارند و همه مى‌توانند مقصود باشند؛ زيرا ممكن است مجموع اين كلمات به آدم آموخته شده تا با توجّه به حقيقت و عمق باطن آن‌ها، انقلاب عميقى در روح وى حاصل شده و خدا او را مشمول لطف و هدايت خود قرار داده باشد. [2]
نبوّت آدم‌
برخى مفسّران با استناد به آياتى مانند «إِنَّ اللّهَ اصطَفى‌ ءَادَمَ» (آل‌عمران/ 3، 33)، «إِنّى جاعِلٌ فِى‌الأَرضِ خَلِيفة» (بقره/ 2، 30)، «فَإِمَّا يَأتِينَّكُم مِنّى هُدًى» (طه/ 20، 123) و نيز با استناد به رواياتى در ذيل آيه‌ «إِنَّ هذا لَفِى الصُّحُفِ الأُولى‌» (الاعلى/ 87، 18) بر پيامبرى آدم استدلال كرده‌اند. [3] به گفته المنار، بر ثبوت شريعت آدم عليه السلام علم ضرور و بديهى وجود دارد. دراين شريعت عبادت خدا مطرح بوده و قرآن از وجود حلال و حرام و آموختن آن‌ها به بندگان خدا و فرزندان خويش، مانند قربانى كردن براى خدا خبر داده است. شريعت آدم تا زمان نوح عليه السلام (حدود 10 قرن پس از آدم) ادامه داشته و بعد اختلاف شرايع مطرح شده است. [4] عدّه‌اى گفته‌اند: آدم عليه السلام مانند برخى پيامبران، داراى سِمَت نبّوت و رسالت بود و خداوند با اين مسؤوليت، او را به سوى فرزندانش يا فرشتگان و يا همسرش برانگيخت. [5] به نظر عدّه‌اى، معجزه آدم، الهام يا آموزش اسما از طرف خدا به وى بوده كه با لفظ عربى بر زبانش ظاهر گشته است و اين، نبوّت وى را مى‌رساند؛ زيرا ميان‌

[1]. كشف‌الاسرار، ج 1،ص 156؛ التفسير الكبير، ج 3، ص 20؛ تفسير صدرالمتألهين، ج 3، ص 131
[2]. نمونه، ج 1، ص 199
[3]. مجمع‌البيان، ج10، ص 722؛ نورالثقلين، ج 5، ص 562
[4]. المنار، ج 7، ص602
[5]. كشف‌الاسرار، ج 1،ص 138؛ مجمع‌البيان، ج 1، ص 181- 186؛ التفسير الكبير، ج 2، ص 177

اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 84

صيغة PDF

شهادة

الفهرست