اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 500
ابوفكيهه ازدى علىاكبر رضايى ابوفُكَيهه ازْدى:
ابوفكيهه، افلَح،[1] (يسار[2]، نبت[3])
ازدى يمنى[4] وى از اهالى عينالتمر
(شهرى نزديك انبار و در غرب كوفه) و از موالى بنىعبدالدّار[5] و برده صفوان* بناميه[6] بود. وى مسيحى[7] و به قولى يهودى[8] و عجمى بود[9] كه در مكّه به آهنگرى و شمشيرسازى اشتغال داشت.[10] ابوفكيهه همزمان با بلال اسلام آورد
و از نخستين مسلمانان به شمار مىرفت.[11] مسلمانى او خشم صاحبش،
صفوانبناميه و بنى* عبدالدار را برانگيخت و در پى آن، همانند ديگر مسلمانان، تحت
آزار و شكنجه قرار گرفت؛ امّا او هم چنان بر عقيده خود پايدار ماند. شگنجهگر او
اميّة* بنخلف بود. او بتى را در برابرش گرفت و گفت: آيا اين خداى تو نيست؟
ابوفكيهه پاسخ داد: خداى من كسى است كه من، تو و اين بت را آفريده است. اميه با
شنيدن اين سخن، سخت برآشفت و گلوى ابوفكيهه را فشرد. در اين هنگام ابىّ* بنخلف به
برادرش اميه گفت: بر آزارش بيفزا تا محمّد با جادوى خود او را خلاص كند.[12] وى پس از مدتها شكنجه و آزار، به دست
ابوبكر* خريدارى و آزاد شد؛[1]. انسابالاشراف، ج1، ص 220؛ اسدالغابه، ج 1، ص 264 [2]. انسابالاشراف، ج1، ص 220؛ الروضالانف، ج 3، ص 392 [3]. تفسير قرطبى، ج10، ص 117 [4]. الروضالانف، ج 3،ص 392 [5]. الطبقات، ج 4، ص92 [6]. البداية والنهايه، ج 3، ص 84 [7]. مجمعالبيان، ج 6،ص 595 [8]. روحالمعانى، مج8، ج 14، ص 344 [9]. تفسير قمى، ج 1، ص422 [10]. مجمعالبيان، ج6، ص 595 [11]. انسابالاشراف، ج1، ص 220؛ اسدالغابه، ج 1، ص 264 [12]. انسابالاشراف، ج1، ص 220؛ اسدالغابه، ج 1، ص 264
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 500