اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 486
هميشگى وى با خدا و
پيامبر، مورد اشاره آيه 107 توبه/ 9 نيز هست. نقل شده كه به پيامبر گفت: با هر
قومى كه با تو بجنگند، همراه خواهم بود.[1] وى تا سال فتح مكه در آنجا به سر برد؛ هنگام فتح مكه به طايف رفت[2] و با اسلام آوردن مردم طايف به شام
عزيمت كرد و در آنجا، تنها و مطرود از وطن (نهم يا دهم هجرى)[3] در «قِنَّسرين»[4] مُرد. مرگ وى را به نفرين پيامبر صلى الله عليه و آله دانستهاند[5] كه پس از آمدن ايشان به مدينه ادعا
كرد پيرو دين حنيف* است و وقتى پيامبر فرمود: من بر اين دينم و آن را بىپيرايه و
پاك آوردهام، گفت: خداوند، دروغگو را مطرود و غريب و تنها بميراند و پيامبر با
گفتن آمين فرمود: خداوند با كسى كه دروغ مىگويد، چنين كند.[6] ابوعامر در شأن نزول مفسران در ذيل چند آيه از
ابوعامر نام بردهاند كه سبب نزول و مورد اشاره آن آيات بوده است. 1. به اتفاق مفسران، مراد
از «لِمَن حارَبَ اللَّهَ و رَسولَهُ مِن قَبلُ ...» در آيه 107 توبه/ 9 «براى كسى كه از پيش با خدا و پيامبر او به جنگ
برخاسته بود ...» ابوعامر راهب است. گفتهاند: سبب ساخت مسجد*
ضرار به وسيله منافقان، نامه ابوعامر به آنها بود كه نيرو و سلاح تهيه كنند و
مسجدى براى او بسازند تا نزد قيصر روم رفته، سپاهى را براى اخراج پيامبر صلى الله
عليه و آله و يارانش از مدينه، با خود به همراه آورد.[7] اينكه بناى مسجد، به خواسته او بوده، پذيرفته نيست؛ زيرا وى مسلمان
نبوده و ظاهراً منافقان به دنبال نامه ابوعامر، خود تصميم به ساخت مسجد گرفتند تا
افزون بر ايجاد تفرقه بين مؤمنان، محلى براى ورود[1]. روضالجنان، ج 10،ص 34؛ تفسير قرطبى، ج 8، ص 163 [2]. السيرة النبوية، ج2، ص 586؛ التبيان، ج 5، ص 298 [3]. الاستيعاب، ج 1، ص433 [4]. تفسير قرطبى، ج 8،ص 163 [5]. تفسير ابنكثير، ج2، ص 402 [6]. السيرة النبوية، ج2، ص 585 [7]. اسباب النزول، ص214
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 486