اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 456
حضور داشت.[1] به ابوصرمه اشعار زيبايى نسبت داده
شده كه در اشعار دوران جاهليّت او، دعوت به خدا، نيكوكارى، تقوا، اخلاق نيك و صلح
و آشتى به چشم مىخورد.[2]
او پس از اسلام، در ستايش خدا، پيامبر اسلام و توفيق تشرّف به دين اسلام، فضايل
قريش وآزمونهاىآنها از سوى خداوند، اشعارى سروده است.[3] نقل شده است كه عبداللّهبنعباس، براى آموختن اشعار ابوصرمه مدّتى
نزد وى مىآمد.[4] او راوى احاديثى از پيامبر صلى الله
عليه و آله بدون واسطه يا از طريقِ ابوايوب انصارى و ديگران است. ابوصرمه در شأن نزول بخشى از آيه 187 بقره/ 2
درباره ابوصرمه نازل شده است.[5] روزهدار در آغاز اسلام، فقط مجاز به خوردن و آشاميدن از غروب تا
پيش از خواب، يا قبل از وقت نماز عشا بود.[6] روزى ابوصرمه از كار در نخلستان، به خانه بازگشت و بر اثر خستگى به
خواب رفت. هنگامى كه بيدار شد،[7] از خوردن غذا پرهيز كرد و با همان حال، روز بعد را روزه گرفت. هنگام
ظهر بىهوش شد[8] و به نقل سُدّى، پيامبر به او فرمود:
چرا تو را رنجور مىبينم؟[9] ابوصرمه ماجرا را نقل كرد؛ آن گاه اين آيه نازل شد: «كُلوا وَ اشرَبوا حَتّى يَتبيَّنَ لَكمالخَيطُ الأبيَضُ مِنَ
الخيطِ الأسوَدِ مِن الفجرِ .../ بخوريد و بياشاميد تا
رشته سپيد بامداد از رشته سياه شب] بر شما نمودار شود». با نزول اين آيه، حرمت
خوردن و آشاميدن در شب ماه رمضان نسخ شد و مسلمانان خوشحال شدند.[10][1]. الاصابة، ج 7، ص184 [2]. السيرة النبويه، ج2، ص 510- 511 [3]. همان، ص 512 [4]. الاصابه، ج 3، ص341 [5]. جامع البيان، مج2، ج 2، ص 223- 224 [6]. تفسير قمى، ج 1، ص93؛ التفسير الكبير، ج 5، ص 268 [7]. الاصابه، ج 3، ص343 [8]. اسباب النزول، ص48 [9]. جامع البيان، مج2، ج 2، ص 227 [10]. اسباب النزول، ص49
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 456