اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 336
ابوبكر سيد عليرضا واسعى، مهران
اسماعيلى ابوبكر: عبدالله
ابنابىقحافه، عثمان بنعامر بنعمرو، از تيره بنىتيم بنمرّه[1] درباره نام او در جاهليّت،
اختلاف است. در برخى روايات، «عبدالكعبه» و در پارهاى ديگر، «عتيق» ذكر شده كه
پيامبر يا اهل وى، او را عبدالله خواندهاند. براساس اخبار ديگرى، عتيق لقب داشت[2] در كتابهاى اهلسنّت، وى به «صِدّيق»
نيز معروف است. برخى گفتهاند: وى از آن
رو چنين لقب يافت كه گفتههاى پيامبر صلى الله عليه و آله را بىهيچ تأمّلى تصديق
مىكرد؛[3] امّا براساس روايات معتبر صِدّيق از
القاب امام على عليه السلام بود[4] كه در ماجراهاى بعدى به ابوبكر نسبت داده شد. مادر ابوبكر، امالخير،
سلمى دختر صخربنعامر بنكعب بنسعد بود؛[5] جزئيات زندگى پيش از
اسلامِ ابوبكر چندان روشن نيست. بر اساس اخبارى كه درباره سال وفات و نيز طول عمر
وى ذكر شده،[6] بايستى سه سال پس از عامالفيل[7] و 38 سال پيش از بعثت پيامبر صلى الله
عليه و آله زاده شده باشد. ابناثير وى را از رؤساى قريش و برگزيدگان مكّه برشمرده
است كه تعيين اشناق (ديات) مكّه به او محوّل مىشد و هرچه را او به صورت ديه تعيين
مىكرد، مىپذيرفتند؛[8]
البتّه در ديگر منابع تاريخى چنين جاىگاهى براى او ذكر نشده است.[1]. الطبقات، ج 3، ص125- 126؛ جمهرةانساب العرب، ص 137 [2]. مروج الذهب، ج 2،ص 326؛ اسدالغابه، ج 3، ص 310 [3]. السيرة النبويه، ج1، ص 399؛ الطبقات، ج 3، ص 127 [4]. سنن ابن ماجه، ج1، ص 44 [5]. الطبقات، ج 3، ص126 [6]. تاريخ طبرى، ج 2،ص 348؛ تاريخ المدينه، ج 1، ص 673 [7]. مروجالذهب، ج 2،ص 325 [8]. اسدالغابه، ج 3، ص311
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 336