اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 312
به روايت ديگرى بر
مىخوريم كه وى را يهودى فتنهجو معرّفى مىكند. او و عدّهاى از بزرگان يهود، نزد
پيامبر صلى الله عليه و آله رفتند و از حضرت خواستند كه براى حل اختلاف موجود بين
آنها و قومى ديگر از يهود به نفع آنها داورى كند تا در عوض، رسالت حضرت را تأييد
كنند. انگيزه آنان ازاين درخواست آنبود كه پيامبر را از حق و دستور قرآن منحرف
سازند.[1] ابنصوريا در شأن نزول اختلاف روايات شأن نزول
درباره اين شخصيّت فراوان است و شايد بتوان آيات مربوط را به طور كلّى به دو دسته
تقسيم كرد كه در يك دسته، از او چهرهاى مثبت و در دسته ديگر، چهرهاى منفى ارائه
مىشود. اين دو دسته آيات يا درباره وى يا حوادثى است كه او در آنها نقش داشته
است: 1.
ابن حجر به نقل از مكّى درباره عبداللهبن صوريا خبر مىدهد كه وى پس از پذيرش
اسلام، مرتد مىشود.[2]
طبرى در نقلى، شأن نزول آيه «يأيُّها الرَّسولُ
لا يَحزُنكَ الّذينَ يُسرِعونَ فِىالكُفرِ ...»
(مائده/ 5، 41) را عبداللهبنصوريا مىداند كه بعد از پذيرش اسلام، مرتد شد.[3] 2.
مفسّران، شأن نزول آيات 97- 99 بقره/ 2 را درباره محاجّه او با پيامبر صلى الله
عليه و آله دانستهاند. ابنصوريا و يهوديان با آگاهى از نزول وحى بر پيامبر به
وسيله جبرئيل گفتند: جبرئيل دشمن ما است؛ زيرا
همواره جنگ و سختى بر ما نازل مىكند. در اين هنگام، آيه
«قُل مَن كان عَدوًّا لِجبريل ...» (بقره/ 2، 97) و دو آيه
بعدى آن نازل شد و خداوند او و يهوديان همطرازش را دشمن جبرئيل، خدا و پيامبرش
خواند.[4][1]. اسبابالنزول، ص162 [2]. الاصابه، ج 4، ص115 [3]. جامعالبيان، مج4، ج 6، ص 315 [4]. مجمعالبيان، ج 1،ص 325 فرهنگ و معارف قرآن، اعلامالقرآن، 3جلد، مؤسسة بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1385.اعلام القرآن ؛ ج1 ؛ص313
اسم الکتاب : اعلام القرآن المؤلف : فرهنگ و معارف قرآن الجزء : 1 صفحة : 312