شنبه روز آسايش

گفته اند: «خداوند آغاز خلقت اشياء را روز شنبه قرار داد و تا روز آدينه، در شش روز، تمام هستى را آفريد، و چون در شش روز تمام چيزها را آفريد، روز شنبه به استراحت پرداخت. از اين رو بنى اسرائيل شنبه را روز آسايش دانستند و در اين روز به كارى نپرداختند. اين در زمان داود عليه السلامبود در سرزمينى با نام «أبله». خداوند گرفتن ماهى را در روز شنبه بر آنان حرام كرد. چون روز شنبه مى رسيد تمام ماهيان دريا به آن سرزمين مى آمدند و از آب سر خود را بيرون مى كردند و چون كسى آنان را نمى توانست بگيرد، در امان بودند. روز شنبه كه به پايان مى رسيد، آن ماهيان از آنجا مى رفتند چنانكه كسى آنجا اثرى از ماهيان نمى ديد.
گروهى در اطراف دريا حوض هاى آب حفر كردند و از دريا به داخل آن راه گشودند. روز شنبه حوض ها از ماهى پر شد، آن گاه آنان راه آب را مى بستند تا ماهيان نتوانند به دريا بازگردند و روز يكشنبه ماهيان را از آب خارج مى كردند و مى گرفتند. مى گفتند: ما روز آدينه در حوض آب مى افكنيم و روز يكشنبه ماهى مى گيريم. كارى كه خدا ما را از آن بازداشته است، نكرده ايم. مدتى چنين كردند.