با توجه به توضيحاتى كه ابوالفتوح رازى قبل از شروع تفسير سوره راجع به مكى يا مدنى بودن آن سوره مى دهد، مى توان فهميد كه ابوالفتوح اين معيار را پذيرفته است.
۲. معيار مكان: هر چه در شهر مكه و اطراف آن نازل شده، مكى است و هر چه در مدينه و اطراف آن نازل شده، مدنى است و غير از اين دو، نه مكى است، نه مدنى.
۳. معيار خطاب: آيات و سوره هايى كه خطاب به مردم مكه باشد «يا أَيُّهَا النّاسُ» ، مكى است و آيات و سوره هايى كه خطاب به مردم مدينه باشد. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» ، مدنى است.

ويژگيهاى سوره هاى مكى و مدنى

براى تشخيص سوره هاى مكى و مدنى، خصوصياتى ذكر كرده اند كه هر كدام به تنهايى نمى تواند ملاك جامع و مانعى براى شناخت باشد؛ بلكه روى هم رفته تا حدودى تعيين كننده اند.
برخى از خصوصيات سوره هاى مكى عبارت اند از: ۱. دعوت به اصول عقايد؛ ۲. كوچكى سوره ها و موزون بودن آنها؛ ۳. مجادله با مشركان؛ ۴. كثرت قَسَم؛ ۵. كثرت قصص انبيا؛ ۶. كثرت استعمالِ «يا أَيُّهَا النّاسُ» ؛ ۷.دعوت به ارزشهاى دينى و اخلاقى و....
اما ويژگيهايى كه غالباً در سوره ها و آيات مدنى وجود دارد، بدين قرار است: ۱. طولانى بودن؛ ۲. مجادله با اهل كتاب؛ ۳. رويارويى با منافقان؛ ۴. كثرت ذكر جهاد؛ ۵. تشريع احكام دين؛ ۶. تفصيل ادله و براهين براى حقايق دينى.

سوره هاى اختلافى از نظر ابوالفتوح

درباره حدود سى سوره بين علما اختلاف است كه آيا مكى است يا مدنى، و ابوالفتوح رازى در ابتداى هر سوره به اين اختلافها اشاره اى نموده است كه ما به برخى از آنها