از اين امر استقبال كردند و مدتى را در قم در كنار دوستان، با صفا و صميميت به اين امر پرداختند و چندين مقاله در همين موضوع براى مجله نگاشتند. پس از بازنشستگى از كار تدريس، مسئول كتابخانه مسجد گوهرشاد شد و گاهى تابستانها كه به مشهد مى رفتم و فرصتى به دست مى آمد كه به ديدار ايشان در كتابخانه بروم و از آثار و نوشته هاى جديدش باخبر شوم، از نمونه هاى تأليفات ايشان، كه مثلث ادبيات، اخلاق و اهل بيت است، مى توان اشعار اخلاقى در ادب فارسى (رقعى، ۱۸۴ ص، ۱۳۷۶)، جلوه هاى ولايت در شعر فارسى (۱۳۸۰ش)، در ساحل غدير (رقعى، ۱۸۴ ص، ۱۳۷۷)، مدايح رضوى در شعر فارسى (چاپ ۳، ۱۳۷۷، وزيرى)، مدايح محمدى در شعر فارسى (ج ۲، ۱۳۷۶)، مناجات و دعا در شعر فارسى (ج ۳، ص ۱۳۷۹) و مناقب علوى در شعر فارسى (چاپ ۳، ۱۳۷۹، وزيرى، ۱۶۰ ص) را برشمرد.
مرحوم احمدى در مقدمه گزينه، شرح ماجراى تأليف اين كتاب را اين گونه نوشته است:
«از سه چهار سال قبل خداوند منّان به اين بنده ناتوان توفيق عنايت فرمود كه بامدادان پس از اداى دوگانه به درگاه يگانه اين تفسير عظيم را از اول تا آخر در مطالعه گيرم و به فيض رابطه با كلام الهى نايل آيم. در ضمن مطالعه نكته ها، روايات، حكايات، به ويژه آنچه مربوط به على بن ابى طالب و اهل البيت را در دفترهايى يادداشت مى كردم. درباره فصل بندى مطالب به ناهمگونى آنها پى بردم و تلخيص كلى تفسير را نيز از توان خود بيش يافتم؛ به ناچار اين گزينه را به دو بخش تقسيم كردم». [1]
بخش اول در فضايل على و اهل بيت و بخش دوم در نكات اخلاقى، تربيتى، روايى، قصه هاست. كارى كه در اين تفسيرپژوهى در قالب دو مقاله بلند انجام گرفته،

[1] گزينه روض الجنان، ص ۳۰، مشهد، بنياد پژوهشهاى آستان قدس رضوى، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.