بيت عليهم السلام بحث را طولانى و با افزودن آيات و اخبارى در همين زمينه جنبه تشيّع را در تفسير تقويت مى كند. شيخ درباره «غيب» مى نويسد كه در تفسير اهل بيت عليهم السلامآمده كه مراد به غيب مهدى امّت است كه از ديدار مردم غايب و موعود در اخبار و قرآن است. آن گاه آيه قرآن و اخبار مربوط به آن را ذكر مى كند و مى نويسد:
چون به آياتى رسيم كه متضمّن اين معنى بود، آن اخبار مستقصى گفته شود، ان شاء اللّه (عزّوجلّ). [1]
تقويت جنبه تشيّع در تفسير قرآن، مخصوص شيخ است و مفسّران ديگر به ندرت جانب شيعه را در تفسير منظور و مرعى داشته اند، از جمله تفسير طبرسى كه در بعض موارد به كلّى فاقد بحث مزبور مى باشد. شيخ در تفسير آيه هاى: «عَمَّ يَتَساءَلُونَ * عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ» [2] ، مى نويسد كه غرض از آن اميرالمؤمنين على عليه السلاماست و در تأييد نظر خود اخبارى مى آورد و مورد استناد قرار مى دهد؛ در صورتى كه تفسير مجمع البيان شيخ طبرسى فاقد چنين بحث و نظريّه است. [3]
در فاصله يك قرن و نيم (۴۴۷ ـ ۵۶۵)، تفاسيرى در شيوه فرقه اثنا عشريّه تدوين و تأليف گرديد كه از جمله آنها تفسير سيد حسّون براقى معاصر طبرسى (م ۵۴۸) كه قاضى بيضاوى مطالب تفسير خود را از آن كتاب استخراج كرده و نيز تفسير تأويل متشابهات القرآن شيخ رشيد الدين ابو جعفر محمد بن على بن شهر آشوب (م ۵۸۸) و همچنين تفسيرى است به فارسى به نام جلاء الزوهان از ابوالمحاسن حسين ابن حسن جرجانى و تفسير مجمع البيان امين الدين ابى على فضل بن حسن بن فضل طبرسى (۴۷۰ ـ ۵۴۸) و ديگر البصائر فى التفسير شيخ ظهير الدين ابى جعفر

[1] تفسير شيخ، ج ۴، ص ۵۳ و ج ۱، ص ۴۱ [روض الجنان، ج ۱، ص ۱۰۴؛ ج ۱۴، ص ۱۷۰].

[2] النبأ (۷۸): آيه ۱ و ۲.

[3] تفسير ابوالفتوح، ج ۵، ص ۴۶۰ [روض الجنان، ج ۲۰، ص ۱۱۱ ـ ۱۱۲].