است بهر نحو ممكن و لو به ازاله مو بر طرف گردد.

ج‌

- در غسل لازم است آب به بشره و همين طور موهاى كوتاه و رقيق كه جزء بدن محسوب است برسد و شستن موهاى بلند لازم نيست و در مورد سؤال چنانچه موها رقيق باشد به نحوى كه جزء بدن محسوب شود بايد اطمينان به وصول آب به آنها داشته باشد يا آنها را ازاله كند مگر اين كه منشأ شك، وسواس باشد كه در اين صورت احتمال وصول آب كافى است.

غسل جنابت در ضيق وقت‌

س 24

- در حمّام براى نماز، غسل مى‌كنم، كسى وارد حمّام شده و مى‌گويد آفتاب، طلوع كرده و غسل باطل است حال آيا با غسل بعدى مى‌شود قضاى نماز را به جاى آورد يا نه؟.

ج‌

- در فرض سؤال اگر بداند غسل او در وقتى واقع شده كه اگر تيمّم مى‌كرد نماز خود را در وقت، درك مى‌نمود و غسل را نيز مقيّدا براى نماز به جا آورده باشد غسل او، باطل است و با غسل دوّم مى‌تواند نماز بخواند و اگر غسل اوّل را براى بودن بر طهارت به جا آورده تا بتواند با آن نماز بخواند، غسل، صحيح است و مى‌تواند با همان غسل، هر چيزى كه مشروط به طهارت است به جا آورد.

س 25

- در مسأله (393) توضيح المسائل فرموده‌ايد (اگر كسى به خيال اين كه به اندازه غسل و نماز وقت دارد براى خصوص آن نماز، غسل كند و بعد معلوم شود كه كمتر از غسل و تمام نماز، وقت داشته غسل او اشكال دارد ولى اگر بقصد طهارت از جنابت غسل كرده كه بعد نماز هم بخواند غسلش صحيح است اگر چه معلوم شود كه هيچ وقت نداشته) حال اگر كسى اين مسأله را نمى‌دانسته و براى آن نماز بالخصوص غسل كند و معلوم شود كه كمتر از غسل و تمام نماز وقت داشته آيا غسلش اشكال دارد؟ ديگر آن كه اگر اين مسأله را مى‌دانست ولى بعد از بيرون آمدن از حمّام ديد كه وقت نبوده و شكّ كرد كه براى خصوص آن نماز غسل كرده يا بقصد طهارت از جنابت، غسلش چگونه است؟ مطلب سوّم اين كه من خودم هميشه ضمن اين كه بقصد طهارت به جانب حمّام مى‌رفتم پيش خود نيّت مى‌كردم كه اگر به نماز رسيدم نماز را مى‌خوانم و اگر وقت گذشت و نتوانستم نماز را بخوانم‌