علماء و طلّاب هستند، تحقيق نمايند اگر با مقامى ديگر غير از مقام علماء و مجتهدين- كه نوّاب حضرت ولىّ عصر عجّل اللَّه تعالى فرجه مى‌باشند- ارتباط داشته باشند از آنها كناره كرده و از اضلال آنها بپرهيزند.

مسأله 34

- تصرّف و دخالت در امور اوقاف مجهول التّوليه و غيّب و قصّر و مساجد و مدارس دينى و موقوفه و كتابخانه‌هاى موقوفه‌اى كه متولّى منصوص ندارد براى غير مجتهد جامع الشّرائط يا مأذون از او حرام و خلاف شرع است و تصرّف در وجوهى كه آنها مى‌دهند جائز نيست.

مسأله 35

- مزدوران و كاركنان ظلمه كه خود را به عنوان مبلّغ و مروّج دين، معرّفى مى‌كنند و با اهل باطل و برنامه‌هاى باطله، هم‌كارى مى‌نمايند گناهشان از ديگران، بيشتر است و لازم است مسلمانها از آنها بپرهيزند، و فريب ظاهر لباس و كلمات آنها را نخورند.

مسأله 36

- مسلمان اگر بتواند جامعه و مملكت را در مسير اجراء احكام اسلام قرار دهد و احكام اسلام را اجرا سازد، بايد اقدام كند و واجب است با كسانى كه اين نيّت را دارند، هم‌كارى و تشريك مساعى نمايد.

مسأله 37

- هم‌كارى مردها با زنهاى اجنبيّه و بيگانه در امور تجارى و ادارى به نحوى كه به تقليد از بيگانگان مرسوم شده كه از محرّمات، پرهيز نمى‌كنند و مراعات احكام شرعيّه را نمى‌نمايند، جائز نيست.

مسأله 38

- هيچ كس حقّ ندارد در مقام قضاوت به استناد قانونى، غير از قانون اسلام خواه امور جزائى باشد يا حقوقى، كسى را محكوم يا حاكم سازد.

مسأله 39

- هيچ فرد مسلمانى نمى‌تواند بعنوان دستور ما فوق، فرمان غير شرعى او را اجرا نمايد و او را در جلوگيرى از شعائر اسلام و غصب حقوق و آزادى‌هاى مشروعه و كارهاى ضدّ اسلامى، كمك و يارى نمايد.

مسأله 40

- جعل قوانين خلاف شرع و اجبار مردم بر عمل به آن و كمك به اجراء كنندگان اين قوانين، حرام است.

مسأله 41

- مبارزه، با نفوذ اقتصادى و فكرى و سياسى بيگانگان، در بلاد اسلام، بر هر مسلمان واجب است و كمك كردن به آن حرام است.