- ياد گرفتن و ياد دادن علوم و صنايعى كه مورد احتياج عموم است و هم
چنين علوم و صنايعى كه سبب قوّت و شكوت جامعه مسلمين، و برترى قواى دفاعى آنها بر
كفّار مىشود، بر همه واجب مؤكّد است به وجوب كفائى و بايد مسلمانان به نحوى قوى
شوند كه قطع طمع كفّار را از بلاد و نواميس و اعراض و اموال و معادن و ثروت خود
بنمايند.
مسأله 2
- از مهمترين مطالب اسلامى، توجّه بوضع تعليم و تربيت فرزندان و
مراقبت در حسن ترقّى و تكامل علمى و تربيتى آنها است.
مسأله 3
- فرستادن فرزندان به دبستانها و دبيرستانها و كودكستانهائى كه
اسلاميّت و امانت و علاقهمندى مؤسّس و معلّمان آنها به سنن اسلامى محرز و شناخته
نشده و معرض انحراف فكر و عقيده و فساد اخلاق باشد، جائز نيست.
مسأله 4
- كفّار حقّ ندارند در بلاد اسلام، مدرسه دائر كنند و تعليم و تربيت
اطفال مسلمانان را عهدهدار شوند، و جايز نيست مسلمانان فرزندان خود را به مدارس و
كودكستانهاى آنها بفرستند.
مسأله 5
- تأسيس مدارس مختلط اعمّ از ابتدائى و عالى و تدريس در آن مدارس و
فرستادن فرزندان به آن مدارس و همكارى با آنها، جائز نيست.
مسأله 6
- بر مسلمانان واجب است در صورتى كه مدارس و دانشگاهها و
دانشكدههاى علوم و صنايع مورد احتياج عموم، طبق آداب و سنن و رعايت احكام اسلام
به تعداد كافى نباشد، خودشان مستقيما به تأسيس اين گونه مدارس و دانشگاهها