مبارك رمضان و غير آن در مسجد مزبور، نماز جماعت مى‌خواند ولى تمام سال را در آنجا نمى‌ماند و هر وقت به آن محلّ آمده اقامه جماعت نموده، آيا اين شخص، امام راتب آن مسجد، محسوب مى‌شود يا نه؟ و تا اعراض نكرده ديگرى مى‌تواند در آن مسجد، اقامه جماعت بكند و اگر ديگرى اقامه جماعت نمود نماز امام و مأمومين، چه صورت دارد؟.

ج‌

- در فرض مسأله، اگر امام مفروض، هميشه ماه مبارك رمضان، در آن مسجد، اقامه جماعت، مى‌كند، امام راتب ماه مبارك رمضان است و امام راتب، از غير راتب، اولى است و لكن حرام نيست كه امام ديگر نماز بخواند و اگر با وجود امام راتب، امام ديگر نماز خواند نماز امام و مأموم هر دو صحيح است.

س 60

- مسجدى در محلّى ساخته شده، اهالى، هر كدام به نوبه خود در ساختمان و زمين مسجد، شركت كرده‌اند و عالمى كه مورد وثوق همه مراجع تقليد وقت است انتخاب كرده‌اند و پنج سال است در آن مسجد نماز مى‌خواند، اخيرا چند نفر كه كمك كرده‌اند مى‌گويند، ما به سهم خود راضى نيستيم اين عالم در مسجد نماز بخواند و امام راتب باشد، آيا اين اشخاص مى‌توانند مانع شوند يا نه؟.

ج‌

- كمك بمسجد موجب حقّ ممانعت از نماز خواندن عالم عادل نيست (أعاذنا اللَّه من شرّ الشّيطان).

س 61

- مسجدى مشرف به خراب شدن بود، يك نفر از آقايان روحانيّون متصدّى شد كه مسجد را تعمير نمايد، پولى را جمع آورى و مسجد را بطور كامل بنا كرده و مدّتى هم خودش در آنجا اقامه جماعت نموده است و بعد از مدّتى به علّتى جماعت او تعطيل شد، شخص ديگرى بدون اجازه و اطّلاع امام راتب، در آن مسجد، تشكيل جماعت داد حال آيا با وجود امام راتب كه متصدّى امور ساختمان مسجد هم بوده تشكيل جماعت، براى شخص دوّم جايز است يا نه؟.

ج‌

- امام راتب، اولويّت دارد. بالخصوص در اين مورد كه زحمت ساختمان مسجد را هم متحمّل شده باشد و ممانعت كردن از او خلاف اخلاق است. لكن اولويّت در اين مقام، به معناى عدم جواز امامت غير، نيست و بسيار مناسب بلكه لازم است كه اين گونه تشاحّ‌ها اگر براى كسب ثواب بيشتر حاصل‌