فهميده كه وقت نبوده بايد قضاء آن را بخواند يا نه؟.

ج‌

- اگر يك ركعت آن در وقت واقع شده قضا ندارد، و اگر همه نماز در خارج وقت واقع شده چنانچه بنحو تقييد، نيّت ادا نموده بايد قضاء آن را بخواند ولى اگر نيّت ما فى الذّمّه كرده و يا بعنوان خطا در تطبيق، نيّت ادا نموده قضا ندارد.

س 11

- شخصى از پانزده سالگى تا بيست و پنج سالگى نماز خوانده ولى در اثر سكونت در بيابان و دسترسى نداشتن به عالم، و جهل به مسأله، ازاله نجاست از بدن و لباس خود ننموده و بهمان حال، نماز خوانده. آيا قضاء نماز اين ده سال- با اين كه مشقّت دارد- بر او واجب است؟.

ج‌

- بنا بر احتياط لازم، واجب است نمازهايى را كه با بدن و لباس نجس خوانده قضا نمايد. تصميم بگيرد و از خداى متعال، استعانت بجويد إن شاء اللَّه موفّق مى‌شود ولى مى‌توانيد در اين احتياط، به فقهائى مراجعه كنيد كه قضا را لازم نمى‌دانند.

س 12

- اگر كسى اغسال واجبه را فراموش كند و نماز بخواند قضا دارد يا نه؟.

ج‌

- بلى اگر غسل جنابت يا غسل مسّ ميّت يا غسل حيض يا نفاس يا استحاضه فراموش شود هر چه نماز خوانده بايد قضا نمايد.

س 13

- روايتى از مولاى متّقيان صلوات اللَّه و سلامه عليه نقل شده كه به نظر مبارك مى‌رسد صحّت و سقم آن را مرقوم فرمائيد:

(عن علىّ بن ابى طالب عليه السّلام قال سمعت رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم يقول من ترك الصّلاة فى جهالته ثمّ ندم لا يدرى كم ترك فليصلّ ليلة الاثنين خمسين ركعة بفاتحة الكتاب و قل هو اللَّه احد مرّة فاذا فرغ من الصّلاة استغفر اللَّه مائة جعل اللَّه ذلك كفّارة صلاته و لو ترك صلاة مائة سنة لا يحاسب اللَّه صلاة العبد الّذى صلّى هذه الصّلاة) آيا اين روايت صحيح است يا نه؟.

ج‌

- صحّت سند روايت مذكوره، معلوم نيست و بر فرض صحّت، چون بظاهر آن عمل نشده و معرض عنها است بايد حمل بخلاف ظاهرش شود و ممكن است نظر داشته باشد به صورتى كه يقين به فوت نماز نداشته باشد و الّا نمازهاى‌