ج‌

- با فرض آن كه قصد دارد هميشه در قم باشد و از وطن هم اعراض نكرده، در قم و وطن اصلى، نمازش تمام است و در مواقعى كه همه هفته به تهران مى‌رود از سفر دوّم، نماز را تمام بخواند و اگر در بين، ده روز، در وطن، توقّف كند، سفر اوّل، شكسته و سفر دوّم، تمام است و در غير وطن نيز چنانچه با قصد، ده روز، توقّف نمايد در سفر اوّل، شكسته و در سفر دوّم، تمام است و اگر توقّف ده روز، در غير وطن بدون قصد باشد بنا بر احتياط واجب، در سفر اوّل، جمع بين قصر و اتمام كند و در مورد مراجعت از غير تهران، چنانچه سفر تبليغى باشد و در محلّ تبليغ كمتر از ده روز مانده باشد نماز تمام است و اگر سفر براى غير تبليغ باشد قصر است.

س 48

- شخصى است كه حدود 8 سال است كه در كارخانه ايران خودرو طهران مشغول كار است، و منزلش در تهران در خزانه بخارايى است، آيا حكم مسافر دارد و نمازش قصر مى‌باشد يا نه؟.

ج‌

- در فرض سؤال اگر محلّ كار خارج تهران باشد و از منزل تا محلّ كار به اندازه مسافت شرعيّه باشد و هر هفته از منزل به محلّ كار رفت و آمد كند نماز را بايد تمام بخواند و روزه را بايد بگيرد.

س 49

- رانندگان تاكسى معمولا در شهر و اطراف شهر، كار مى‌كنند و نوع روزها بيشتر از سه فرسخ از شهر دور نمى‌شوند، ولى ممكن است در بعضى وقتها مثلا ماهى دو سه مرتبه هشت فرسخ يا زيادتر، هم بروند، خلاصه سفرهاى شرعى آنان نسبت به سفرهاى كمتر از مسافت، نادر است، بنا بر اين رانندگان مذكور حكم كثير السّفر را دارند يا نه؟.

ج‌

- رانندگان مذكور كه شغلشان رانندگى در كمتر از مسافرتى است كه شرعا موجب قصر مى‌شود، حكم كثير السّفر را ندارند مگر آن كه به نحوى مسافرت كنند كه صدق بكند كه رانندگى در مسافرت شرعى و لو ملفّقا، شغل آنها است.

س 50

- شخصى راننده ماشين باركش شهرى است، ولى هفته‌اى يك مرتبه و يا دو مرتبه و گاهى هم ده روز پى در پى مسافرت به مسافت شرعى مى‌نمايد، آيا كثير السّفر در باره اين شخص، صدق مى‌كند يا نه؟.