س 185

- اگر در اثر جهل بحكم، كف دستها و سر انگشتان را در حال سجده مطابق معمول نگذاشته و يا بر جاهاى لرزانى كه آرام نداشته سجده كرده نمازهاى سابقش چه حكمى دارد؟.

ج‌

- اگر مى‌توانسته مواضع سجده را بر زمين بگذارد و در اثر جهل بحكم، نگذاشته و يا بر محلّ غير مستقرّ، سجده كرده احتياط، اعاده نمازهاى گذشته است.

س 186

- بر، سيمان مى‌شود سجده كرد يا نه؟.

ج‌

- سيمان خالص، مانعى ندارد.

س 187

- آيا لازم است كه انگشتهاى پا در حال نماز، و دستها در حال سجده، رو به قبله باشد يا نه؟ و اگر نشد نماز باطل است؟.

ج‌

- احتياط لازم آنست كه سر انگشتهاى پا در حال قيام و ركوع رو به قبله باشد و هم چنين انگشتهاى دست در حال سجود، لكن استقبال عرفى كافى است.

س 188

- بين السّجدتين، خواندن دعاء طولانى (مانند دعاى (يا من تحلّ به عقد المكاره ..)) چه صورت دارد؟.

ج‌

- لازم است دعا به قدرى طولانى نشود كه در عرف متشرّعه، ماحى صورت نماز، محسوب شود.

س 189

- معلوم است كه اگر انسان، در اثناء تشهّد، شك كند كه سجده دوّم را به جا آورده است يا نه نبايد اعتنا بشكّ خود كند بلكه بنا بگذارد بر اين كه به جا آورده، حال آيا شكّ در اثناء ذكر مستحبّى تشهّد، نيز همين حكم را دارد يا نه؟.

ج‌

- اين صورت نيز همان حكم را دارد زيرا صدق مى‌كند شكّ در چيزى كرده كه از آن گذشته و داخل در غير آن شده است.

س 190

- اگر جمله‌اى از تشهّد واجب را گفت ولى چون خوب اداء نكرده بود برگشت تا جبران كند در اين وقت، شكّ در سجده دوّم كرد آيا وظيفه‌اش آنست كه برگردد سجده دوّم را بخواند يا اعتناء نكرده نماز را ادامه دهد؟.