نمازگزار، حرفى ظاهر نشود و بى اختيار از حلق، نوعى نفس را مى‌كشد مثل اين كه مى‌خواهد سرفه كند ولى سرفه حقيقى نيست و براى ردّ نمودن آن و باز شدن مخرج حرف، اين عمل را بطور اختيار انجام مى‌دهد و در غير اين صورت برطرف كردن اين مانع، ممكن نيست بنا بر اين نماز، باطل مى‌شود يا نه و فرقى بين حال اختيار و عدم آن هست يا نه و در صورت عدم اختيار و صحّت نماز، سجده سهو لازم است يا نه و در صورتى كه دو حرف، توليد شود يا يك حرف، فرق دارد يا نه؟.

ج‌

- در صورتى كه دو حرف، توليد نشود اشكال ندارد. ولى اگر دو حرف، توليد شود مبطل نماز است. پس اگر تلفّظ قرائت و اذكار واجبه، توقّف بر آن داشته باشد بايد بنحو مذكور رفع مانع نمايد و نماز را استيناف كند.

س 151

- در موقع خواندن حمد و سوره در نماز، مراعات كردن همزه‌هاى وصل، در درج كلام، لازم است يا نه؟.

ج‌

- بلى اسقاط همزه وصل، در حال وصل، لازم است.

س 152

- اذكار مستحبّه نماز را غلط خواندن و يا از مخرج، ادا نكردن، سبب بطلان مى‌شود يا نه؟.

ج‌

- اگر غلط فاحش نباشد و موجب عوض شدن معنى نشود، سبب بطلان نمى‌شود، مگر آن كه قادر بر صحيح خواندن باشد و عمدا غلط بخواند كه در اين صورت احتياط ترك است.

س 153

- اگر كسى از اوّل تكليف تا مدّت سى سال در نمازش، به جاى (بحول اللَّه و قوّته اقوم و اقعد) (يا حىّ يا قيّوم) مى‌گفته ولى اكنون از رساله شريفه اين جهت را درك كرده كه فقط همان ذكر مخصوص وارد شده را بايد بگويد نه اذكار ديگر را در اين صورت نمازهاى گذشته او چه صورت دارد؟.

ج‌

- با فرض آن كه گمان مى‌كرده باين نحو وارد شده نمازهايى كه خوانده صحيح است و در آتيه، قصد ورود نكند.

س 154

- مكبّر مى‌تواند اقتداء كند و تكبيرات را به نيّت مطلق الذّكر بلند بگويد يا نه؟.

ج‌

- در صورتى كه از حدّ متعارف، خارج نباشد مانعى ندارد و ظاهرا طريقه‌