كه مورد عداوت انسان است گويى قلب او را پرت مى‌كند و نمى‌پذيرد [1] به هر حال اين تعبير دلدارى و تسلى خاطرى است براى شخص پيامبر ص كه بداند اگر گاهى در نزول وحى تاخير افتد روى مصالحى است كه خدا مى‌داند، و هرگز دليل بر آن نيست كه طبق گفته دشمنان خداوند نسبت به او خشمگين شده باشد يا بخواهد او را ترك گويد، او هميشه مشمول لطف و عنايات خاصه خدا است، و همواره در كنف حمايت ويژه او است.

تو در اين جهان مشمول الطاف او هستى، و در آخرت بيشتر و بهتر، نه در كوتاه مدت مورد غضب پروردگار خواهى بود، و نه در دراز مدت، كوتاه سخن اينكه تو در دنيا و آخرت عزيزى، در دنيا عزيز و در آخرت عزيزتر.

بعضى از مفسران" آخرت" و" اولى" را اشاره به آغاز و پايان عمر پيغمبر ص دانسته‌اند و گفته‌اند منظور اين است كه تو در آينده عمرت موفق‌تر و پيروزتر خواهى بود، و اين اشاره به گسترش اسلام و پيروزيهاى مكرر مسلمين بر دشمنان، و فتوحات آنها در غزوات، و بارور شدن نهال توحيد، و برچيده شدن آثار شرك و بت‌پرستى است.

جمع ميان اين دو تفسير نيز بى مانع است.

[1] اين ماده هم به صورت" ناقص يائى" آمده و هم" ناقص واوى" در صورت اول به معنى بغض و عداوت است، و در صورت دوم، به معنى پرتاب نمودن و طرد كردن، و همانگونه كه در بالا گفته شده هر دو معنى به يك ريشه بازمى‌گردد.