عموى پيامبر ص كه آن را شنيد گريه كرد، پيغمبر ص فرمود: اى عمو چرا گريه مى‌كنى؟

عرض كرد گمان مى‌كنم خبر رحلت شما در اين سوره داده شده‌اى رسول خدا! فرمود: مطلب همانگونه است كه تو مى‌گويى" [1] در اينكه از كجاى اين سوره چنين مطلبى استفاده مى‌شود در ميان مفسران گفتگو است، زيرا در ظاهر آيات آن چيزى جز بشارت از فتح و پيروزى نيست، اين مفهوم ظاهرا از اينجا استفاده شده كه اين سوره دليل بر آن است كه رسالت پيامبر ص به پايان رسيده، و آئين او كاملا تثبيت شده است، و معلوم است در چنين حالتى انتظار رحلت از سراى فانى به جهان باقى، كاملا قابل پيش‌بينى است.

در باره فضيلت تلاوت اين سوره در حديثى (از پيغمبر اكرم ص آمده است):

من قرأها فكانما شهد مع رسول اللَّه (ص) فتح مكه:

" كسى كه آن را تلاوت كند همانند اين است كه همراه پيغمبر ص در فتح مكه بوده است" [2] در حديث ديگرى از امام صادق ع مى‌خوانيم:" كسى كه سوره‌ إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ‌ را در نماز نافله يا فريضه بخواند خداوند او را بر تمام دشمنانش پيروز مى‌كند و در قيامت در حالى وارد محشر مى‌شود كه نامه‌اى با او است كه سخن مى‌گويد، خداوند آن را از درون قبرش همراه او بيرون فرستاده، و آن امان نامه‌اى است از آتش جهنم ... [3]

[1]" مجمع البيان" جلد 10 صفحه 554- اين مضمون در روايات متعددى با الفاظ مختلفى ذكر شده است (الميزان جلد 20 صفحه 532).

[2]" مجمع البيان" جلد 10 صفحه 553.

[3] همان مدرك.