جمعى نيز گفته‌اند منظور از" ماعون" زكات است، چرا كه زكات نسبت به اصل مال غالبا بسيار كم است، گاه ده درصد، و گاه پنج درصد، و گاه دو و نيم درصد است.

البته" منع زكات" نيز يكى از بدترين كارها است، چرا كه" زكات" بسيارى از مشكلات اقتصادى جامعه را حل مى‌كند.

در روايتى از امام صادق ع آمده است كه در تفسير ماعون فرمود:

هو القرض يقرضه، و المتاع يعيره، و المعروف يصنعه:

" ماعون وامى است كه انسان به ديگرى مى‌دهد، و وسائل زندگى است كه به عنوان عاريه در اختيار ديگران مى‌گذارد، و كمكها و كارهاى خيرى كه انسان انجام مى‌دهد" [1] در روايت ديگرى از همان حضرت اين معنى نقل شده، و در ذيل آن آمده است كه راوى گفت: ما همسايگانى داريم كه وقتى وسائلى را به آنها عاريه مى‌دهيم آن را مى‌شكنند و خراب مى‌كنند، آيا گناه است به آنها ندهيم؟

فرمود: در اين صورت مانعى ندارد [2] در معنى" ماعون" احتمالات ديگرى نيز گفته‌اند، تا آنجا كه در تفسير قرطبى بالغ بر دوازده قول در اين زمينه نقل شده كه بسيارى از آنها را مى‌توان در هم ادغام كرد و مهم همان است كه در بالا آورديم.

ذكر اين دو كار پشت سر يكديگر (رياكارى و منع ماعون) گويى اشاره به اين است كه آنها آنچه براى خدا است به نيت خلق بجا مى‌آورند، و آنچه براى خلق است از آنها دريغ مى‌دارند، و به اين ترتيب هيچ حقى را به حق دارش نمى‌رسانند.

اين سخن را با حديثى از پيغمبر اكرم ص پايان مى‌دهيم، فرمود:

[1] و [2] " كافى" مطابق نقل" نور الثقلين" جلد 5 صفحه 679.