مى‌فرمايد" مگر كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، و يكديگر را به طرفدارى و انجام حق سفارش كردند، و يكديگر را به صبر و استقامت توصيه نمودند" (إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ).

و به تعبير ديگر چيزى كه مى‌تواند جلو اين زيان بزرگ را بگيرد و آن را به منفعت و سودى عظيم مبدل كند آن است كه در برابر از دست دادن اين سرمايه، سرمايه‌اى گرانبهاتر و ارزشمندتر به دست آورد كه نه تنها جاى خالى آن سرمايه پر شود، بلكه دهها و صدها و هزاران بار از آن بيشتر و بهتر باشد.

هر نفسى كه انسان مى‌زند يك گام به مرگ نزديكتر مى‌شود چنان كه امير مؤمنان على ع در آن عبارت نورانيش فرمود: نفس المرء خطاه الى أجله" نفسهاى انسان گامهاى او به سوى مرگ است" [1] بنا بر اين، هر ضربانى كه قلب انسان مى‌زند او را يك قدم به پايان عمر نزديكتر مى‌سازد، و به اين ترتيب بايد در برابر اين زيان قطعى كارى كرد كه جاى خالى پر شود.

گروهى سرمايه‌هاى نفيس عمر و زندگى را از دست مى‌دهند و در برابر آن مالى مختصر يا بسيار، خانه‌اى محقر يا كاخى زيبا، فراهم مى‌سازند.

گروهى تمام اين سرمايه را براى رسيدن به مقامى از دست مى‌دهند.

و گروه‌هايى آن را در مسير عيش و نوش و لذات زودگذر مادى.

مسلما هيچيك از اينها نمى‌تواند بهاى آن سرمايه عظيم باشد، بهاى آن فقط و فقط رضاى خدا و مقام قرب او است.

يا همان گونه كه امير مؤمنان على ع فرموده‌

انه ليس لانفسكم ثمن الا الجنة فلا تبيعوها الا بها:

" براى وجود شما بها و قيمتى جز بهشت نيست، مبادا

[1]" نهج البلاغه" كلمات قصار جمله 74.