سپس به سرانجام كار هر يك از اين دو گروه مؤمن و كافر، نيكوكار و بدكار، اشاره كرده مى‌فرمايد:" پس كسى كه به اندازه سنگينى ذره‌اى كار خير انجام داده آن را مى‌بيند" (فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ‌).

باز در اينجا تفسيرهاى مختلفى ذكر شده كه آيا جزاى اعمال را مى‌بيند و يا نامه اعمال را مشاهده مى‌كند و يا خود عمل را.

ظاهر اين آيات نيز تاكيد مجددى است بر مساله" تجسم اعمال" و مشاهده خود عمل، اعم از نيك و بد در روز قيامت كه حتى اگر سر سوزنى كار نيك يا بد باشد در برابر صاحب آن مجسم مى‌شود و آن را مشاهده مى‌كند.

" مثقال" در لغت هم به معنى ثقل و سنگينى آمده، و هم ترازويى كه با آن سنگينى اشياء را مى‌سنجند، و در اينجا به همان معنى اول است.

براى" ذرة" نيز در لغت و كلمات مفسران تفسيرهاى گوناگونى ذكر شده است: گاه به معنى مورچه كوچك، و گاه گرد و غبارى كه وقتى دست را بر زمين بگذاريم و برداريم به آن مى‌چسبد، و گاه به معنى ذرات بسيار كوچك غبار كه در فضا معلق است و به هنگامى كه آفتاب از روزنه‌اى به اطاق تاريك مى‌تابد آشكار مى‌گردد تفسير شده است.

مى‌دانيم امروز كلمه" ذره" را به" اتم" نيز اطلاق مى‌كنند و بمب اتمى را" القنبلة الذرية" مى‌گويند،" اتم" به قدرى كوچك است كه نه با چشم عادى، و نه با دقيقترين ميكروسكوپها قابل مشاهده نيست، و تنها آثار آن را مشاهده مى‌كنند، و حجم و وزن آن با محاسبات علمى قابل سنجش است، و به قدرى كوچك است كه چند ميليون روى نوك سوزنى جاى مى‌گيرد!