ماه مبارك رمضان براى اين است كه مردم به همه اين شبها اهميت دهند، همانگونه كه خداوند رضاى خود را در ميان انواع طاعات پنهان كرده تا مردم به همه طاعات روى آورند، و غضبش را در ميان معاصى پنهان كرده تا از همه بپرهيزند، دوستانش را در ميان مردم مخفى كرده تا همه را احترام كنند، اجابت را در ميان دعاها پنهان كرده تا به همه دعاها رو آورند، اسم اعظم را در ميان اسمائش مخفى ساخته تا همه را بزرگ دارند، و وقت مرگ را مخفى ساخته تا در همه حال آماده باشند.

و اين فلسفه مناسبى به نظر مى‌رسد.

4- آيا شب قدر در امتهاى پيشين نيز بوده است؟

ظاهر آيات اين سوره نشان مى‌دهد كه شب قدر مخصوص زمان نزول قرآن و عصر پيامبر اسلام ص نبوده، بلكه همه سال تا پايان جهان تكرار مى‌شود.

تعبير به فعل مضارع (تنزل) كه دلالت بر استمرار دارد، و همچنين تعبير به جمله اسميه" سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ" كه نشانه دوام است نيز گواه بر اين معنى است.

بعلاوه روايات بسيارى كه شايد در حد تواتر باشد نيز اين معنى را تاييد مى‌كند.

ولى آيا در امتهاى پيشين نيز بوده است يا نه.

صريح روايات متعددى اين است كه اين از مواهب الهى بر اين امت مى‌باشد، چنان كه در حديثى از پيغمبر اكرم ص آمده است كه فرمود:

ان اللَّه وهب لامتى ليلة القدر لم يعطها من كان قبلهم‌

: خداوند به امت من شب قدر را بخشيده و احدى از امتهاى پيشين از اين موهبت برخوردار نبودند" [1]

[1]" در المنثور" جلد 6 صفحه 371