176- منظور از آسمانهاى هفتگانه چيست؟

در هفت آيه از قرآن مجيد سخن از سماوات سبع (آسمانهاى هفتگانه) به ميان آمده است.

از ميان تمام تفسيرهاى گوناگون كه براى آسمانهاى هفتگانه ذكر شده است، اين تفسير صحيحتر به نظر مى‌رسد كه منظور از «سماوات سبع»، همان معنى واقعى آسمانهاى هفتگانه است، يعنى آسمان به معنى كرات نيست، بلكه به معنى مجموعه‌اى از ستارگان و كواكب عالم بالا است، و منظور از عدد هفت همان شماره تعدادى معروف است، نه تكثيرى.

منتها از آيات ديگر قرآن برمى‌آيد كه تمام آنچه را از ستارگان ثوابت و سيّارات، و كهكشانها و سحابى‌ها مى‌بينيم همه مربوط به «مجموعه آسمان اول» است، بنابراين در ماوراى اين مجموعه عظيم، شش مجموعه عظيم ديگر (شش آسمان) وجود دارد كه بعضى برتر از بعض ديگر است. و آنها از دسترس علم انسان (لااقل تاكنون) بيرون است.

در آيه 6 سوره صافات مى‌خوانيم: إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ: «ما آسمان پائين را با ستارگان زينت بخشيديم».

و در آيه 12 سوره فصلت آمده است: وَ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابِيحَ: «آسمان پائين را با چراغها تزيين كرديم».

و همين معنى با تفاوت مختصرى در آيه 5 سوره ملك نيز آمده است.