و در نقطه مقابل، تعبير «مبارك» نيز در بعضى از آيات قرآن ديده مى‌شود، چنانكه درباره شب قدر مى‌فرمايد إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ: «ما قرآن را در شبى پربركت نازل كرديم» (دخان- 3).

همانگونه كه گفتيم «نحس» در اصل به معنى سرخى فوق العاده افق است كه آن را به صورت «نحاس» يعنى «شعله آتش خالى از دود» در مى‌آورد، سپس به همين مناسبت در معنى «شوم» به كار رفته است.

به اين ترتيب قرآن جز اشاره سربسته‌اى به اين مسأله ندارد، ولى در روايات اسلامى به احاديث زيادى در زمينه «نحس و سعد ايام» برخورد مى‌كنيم كه هرچند بسيارى از آنها روايات ضعيف است و يا احيانا آميخته با بعضى روايات مجعول و خرافات مى‌باشد، ولى همه آنها چنين نيست، بلكه روايات معتبر و قابل قبولى در ميان آنها بدون شك وجود دارد، چنانكه مفسران نيز در تفسير آيات فوق بر اين معنى صحه نهاده‌اند.

محدث بزرگ مرحوم علامه مجلسى نيز روايات فراوانى در «بحار الأنوار» در اين زمينه آورده است‌ [1].

آنچه به طور فشرده و خلاصه در اينجا مى‌توان گفت چند مطلب است:

الف- در روايات متعددى سعد و نحس ايام در ارتباط با حوادثى كه در آن واقع شده است تفسير شده، فى المثل در روايتى از امير مؤمنان على عليه السلام مى‌خوانيم شخصى از امام عليه السلام درخواست كرد تا درباره روز «چهارشنبه» و فال بدى كه به آن مى‌زنند و سنگينى آن، بيانى فرمايد كه منظور كدام چهارشنبه است؟ فرمود: «منظور چهارشنبه آخر ماه است كه در محاق اتفاق افتد، و در همين روز «قابيل» برادرش «هابيل» را كشت ... و خداوند در اين روز چهارشنبه تندباد را بر قوم عاد فرستاد» [2].

لذا بسيارى از مفسران به پيروى بسيارى از روايات آخرين چهارشنبه هر ماه را روز نحس مى‌دانند، و از آن تعبير به‌ «اربعاء لا تدور» مى‌كنند (يعنى چهارشنبه‌اى كه تكرار نمى‌شود).

[1]- «بحار الانوار» جلد 59 كتاب السماء و العالم صفحه 1 تا 91 و قسمتى بعد از آن.

[2]- تفسير نور الثقلين جلد 5 ص 183 (حديث 25).