آرى جهاد در صحنه‌هاى علمى و فرهنگى و سياسى و اقتصادى و نظامى به دست فراموشى سپرده شده، حب نفس و عشق به دنيا و راحت طلبى و كوته‌نگرى و اغراض شخصى بر آنها چيزه شده، تا آنجا كه كشتگانشان به دست خودشان بيش از كشتگانى است كه دشمن از آنها قربانى مى‌گيرد!

خودباختگى گروهى غربزده و شرق‌زده، خود فروختگى جمعى از زمامداران و سران، و يأس و انزواى دانشمندان و متفكران، هم جهاد را از آنها گرفته، و هم اخلاص را.

هرگاه مختصر اخلاصى در صفوف ما پيدا مى‌شود و مجاهدان ما تكانى به خود مى‌دهند پيروزيها پشت سر يكديگر فرا مى‌رسد.

زنجيرهاى اسارت گسسته مى‌شود.

يأسها تبديل به اميد و ناكاميها مبدل به كاميابى، ذلت به عزت و سربلندى، پراكندگى و نفاق به وحدت و انسجام تبديل مى‌گردد، و چه عظيم و الهام‌بخش است قرآن كه در يك جمله كوتاه هم درد و هم درمان را بيان كرده!

آرى آنها كه در راه خدا جهاد مى‌كنند مشمول هدايت الهى هستند و بديهى است كه با هدايت او گمراهى و شكست مفهومى ندارد.

به هر حال هركس اين حقيقت قرآنى را به روشنى در تلاشها و كوششهايش لمس مى‌كند كه وقتى براى خدا و در راه او به تلاش و پيكار برمى‌خيزد درها به روى او گشوده مى‌شود، و مشكلات آسان و سختيها قابل تحمل مى‌گردد. [1]

[1]- تفسير نمونه 16/ 350