كه‌ «سهيل بن عمرو» به عنوان نماينده كفار مكه به سراغ پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و حضرت صلى الله عليه و آله از نام او آگاه گرديد، فرمود: قد سهل عليكم امركم: «يعنى از نام «سهيل» من تفأل مى‌زنم كه كار بر شما سهل و آسان مى‌گردد» [1].

دانشمند معروف «دميرى» كه از نويسندگان قرن هشتم هجرى است، در يكى از نوشته‌هاى خود اشاره به همين مطلب كرده و مى‌گويد اينكه پيامبر صلى الله عليه و آله فال نيك را دوست مى‌داشت، به خاطر آن بود كه انسان هرگاه اميدوار به فضل پروردگار باشد در راه خير گام برمى‌دارد و هنگامى كه اميد خود را از پروردگار قطع كند، در راه شرّ خواهد افتاد و فال بد زدن مايه سوء ظن و موجب انتظار بلا و بدبختى كشيدن است‌ [2].

اما در مورد فال بد كه عرب آن را «تطير» و «طيره» مى‌نامد، در روايات اسلامى- همانطور كه گفتيم- شديداً مذمت شده، همانطور كه در قرآن مجيد نيز كراراً به آن اشاره گرديده و محكوم شده است‌ [3] از جمله در حديثى مى‌خوانيم كه پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود: الطيرة شرك‌ «فال بد زدن (و آن را مؤثر در سرنوشت آدمى دانستن) يك نوع شرك به خدا است» [4]

و نيز مى‌خوانيم: كه اگر فال بد اثرى داشته باشد، همان اثر روانى است، امام صادق عليه السلام فرمود: «فال بد اثرش به همان اندازه است كه آن را مى‌پذيرى، اگر آن را سبك بگيرى كم اثر خواهد بود و اگر آن را محكم بگيرى پراثر، و اگر به آن اعتنا نكنى، هيچ اثرى نخواهد داشت» (5).

در اخبار اسلامى از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل شده است كه راه مبارزه با فال بد بى‌اعتنائى است، از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده كه فرمود: «سه چيز است كه هيچ‌كس از آن سالم نمى‌ماند (و وسوسه‌هاى آن در درون قلب غالب اشخاص پيدا مى‌شود) فال بد و

[1]- الميزان جلد 19 صفحه 86.

[2]- سفينة البحار جلد دوم صفحه 102.

[3]- مانند سوره يس آيه 19، سوره نمل آيه 47 و آيه 131 سوره اعراف‌

[4] و 5- الميزان ذيل آيه مورد بحث.