و در حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم: الاسلام يحقن به الدم و تؤدى به الامانة، و تستحل به الفروج، و الثواب على الايمان:

با اسلام خون انسان محفوظ، و اداى امانت او لازم، و ازدواج با او حلال مى‌شود، ولى ثواب بر ايمان است» [1].

و نيز به همين دليل است كه در بعضى از روايات مفهوم «اسلام» منحصر به اقرار لفظى شمرده شده، در حالى كه ايمان اقرار توأم با عمل معرفى شده است‌ (الايمان اقرار و عمل، و الاسلام اقرار بلاعمل) [2].

همين معنى به تعبير ديگرى در بحث «اسلام و ايمان» آمده است، «فضيل بن يسار» مى‌گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم فرمود: ان الايمان يشارك الاسلام، و لا يشاركه الاسلام، ان الايمان ما وقر فى القلوب، و الاسلام ما عليه المناكح و المواريث و حقن الدماء:

«ايمان با اسلام شريك است، اما اسلام با ايمان شريك نيست (و به تعبير ديگر هر مؤمنى مسلمان است ولى هر مسلمانى مؤمن نيست) «ايمان» آن است كه در دل ساكن شود، اما «اسلام» چيزى است كه قوانين نكاح وارث و حفظ خون بر طبق آن جارى مى‌شود» [3]

ولى اين تفاوت مفهومى در صورتى است كه اين دو واژه در برابر هم قرار گيرند، اما هرگاه جدا از هم ذكر شوند ممكن است اسلام بر همان چيزى اطلاق شود كه ايمان بر آن اطلاق مى‌شود، يعنى هر دو واژه در يك معنى استعمال گردد. [4]

[1]- «كافى» جلد 2 «باب ان الاسلام يحقن به الدم» حديث 1 و 2.

[2]- «كافى» جلد 2 «باب ان الاسلام يحقن به الدم» حديث 1 و 2.

[3]- «اصول كافى» جلد 2 باب ان الايمان يشرك الاسلام حديث 3

[4]- تفسير نمونه 22/ 210