137- هدف از آفرينش انسان چيست؟

كمتر كسى است كه اين سؤال را از خود يا از ديگران نكرده باشد كه هدف از آفرينش ما چه بوده؟ همواره گروهى متولد مى‌شوند، گروهى از جهان مى‌روند و براى هميشه خاموش مى‌شوند، مقصود از اين آمد و رفتها چيست؟

به راستى اگر ما انسانها روى اين كره خاكى زندگى نمى‌كرديم كجاى عالم خراب مى‌شد؟ و چه مشكلى به وجود مى‌آمد؟ آيا ما بايد بدانيم چرا آمديم و چرا مى‌رويم؟ و اگر بخواهيم از اين معنى آگاه شويم آيا قدرت داريم؟ و به دنبال اين سؤال، انبوهى از سؤالات ديگر فكر انسان را احاطه مى‌كند.

اين سؤال هرگاه از ناحيه ماديين مطرح شود ظاهراً هيچ پاسخى براى آن وجود ندارد، چرا كه ماده و طبيعت اصلا عقل و شعورى ندارند كه هدفى داشته باشد، به همين دليل آنها خود را از اين نظر آسوده كرده و معتقد به پوچى آفرينش و بى‌هدفى خلقتند! و چه زجرآور است كه انسان براى جزئيات زندگى خود اعم از تحصيل و كسب و كار، و درمان و بهداشت و ورزش، هدفهاى دقيق و برنامه‌هاى منظمى در نظر گيرد، ولى مجموعه زندگى را پوچ و بى‌هدف بداند؟!

لذا جاى تعجب نيست كه گروهى از آنان هنگامى كه در اين مسائل مى‌انديشند از اين زندگى پوچ و بى‌هدف، سير مى‌شوند و دست به انتحار مى‌زنند.

اما اين سؤال را هنگامى كه يك خداپرست از خود مى‌كند هرگز با بن- بست روبرو نمى‌شود زيرا از يكسو مى‌داند خالق اين جهان حكيم است، حتماً آفرينش او حكمتى داشته، هر چند ما از آن بى‌خبر باشيم، و از سوى ديگر هنگامى كه به جزء