اسلام طرفدار برنامه دوم است و حجاب جزئى از اين برنامه محسوب مى‌شود، در حالى كه غربيها و غرب‌زده‌هاى هوسباز طرفدار برنامه اولند!

اسلام مى‌گويد كاميابيهاى جنسى اعم از آميزش و لذت‌گيريهاى سمعى و بصرى و لمسى مخصوص به همسران است و غير از آن گناه، و مايه آلودگى و ناپاكى جامعه مى‌باشد

فلسفه حجاب چيز مكتوم و پنهانى نيست زيرا:

1- برهنگى زنان كه طبعاً پيامدهائى همچون آرايش و عشوه‌گرى و امثال آن همراه دارد، مردان مخصوصاً جوانان را در يك حال تحريك دائم قرار مى‌دهد تحريكى كه سبب كوبيدن اعصاب آنها و ايجاد هيجانهاى بيمار گونه عصبى و گاه سرچشمه امراض روانى مى‌گردد، مگر اعصاب انسان چقدر مى‌تواند بار هيجان را بر خود حمل كند؟ مگر همه پزشكان روانى نمى‌گويند هيجان مستمر عامل بيمارى است؟

مخصوصاً توجه به اين نكته كه غريزه جنسى نيرومندترين و ريشه‌دارترين غريزه آدمى است و در طول تاريخ سرچشمه حوادث مرگبار و جنايات هولناكى شده، تا آنجا كه گفته‌اند «هيچ حادثه مهمى را پيدا نمى‌كنيد مگر اينكه پاى زنى در آن در ميان است»!

آيا دامن زدن مستمر از طريق برهنگى به اين غريزه و شعله‌ور ساختن آن بازى با آتش نيست؟ آيا اين كار عاقلانه‌اى است؟

اسلام مى‌خواهد مردان و زنان مسلمان روحى آرام و اعصابى سالم و چشم و گوشى پاك داشته باشند، و اين يكى از فلسفه‌هاى حجاب است.

2- آمارهاى قطعى و مستند نشان مى‌دهد كه با افزايش برهنگى در جهان، طلاق و از هم گسيختگى زندگى زناشوئى در دنيا به طور مداوم بالا رفته است، چرا كه «هرچه ديده بيند دل كند ياد» و هر چه «دل» در اينجا يعنى هوسهاى سركش بخواهد به هر قيمتى باشد به دنبال آن مى‌رود، و به اين ترتيب هر روز دل به دلبرى مى‌بندد و با ديگرى وداع مى‌گويد.